Z dożynkowym wieńcem Z dożynkowym wieńcem - Kurier Błażowski

More documents

Recommendations

Info

58 <strong>Kurier</strong> B³a¿owski nr 122 wrzesieñ/paŸdziernik 2011 ZAKOÑCZENIE PRAC PROJEKTU TERMOMODERNIZACJI SZKO£Y PODSTAWOWEJ W B£A¯OWEJ DOLNEJ 8 sierpnia 2011 r. Urząd Dozoru Technicznego wydał decyzję na eksploatację nowej – gazowej kotłowni centralnego ogrzewania w Szkole Podstawowej im Armii Krajowej w Błażowej Dolnej i tym samym nastąpiło zakończenie realizacji projektu termomodernizacji. Nowa kotłownia w Szkole Podstawowej w Błażowej Dolnej. Prace remontowe zaczęły się na początku lutego b.r. Pogoda sprzyjała wykonawcom i w ciągu tygodnia wymieniono większość okien. W drugiej połowie lutego rozpoczęły się prace przy dociepleniu budynku styropianem, które zakończono pod koniec kwietnia. Po zakończeniu sezonu grzewczego palacze i uczniowie starszych klas przez kilka dni pracowali przy uprzątnięciu strychu, który należało przygotować do ocieplenia. Plac przed szkołą przez parę dni przypominał bazar, na którym można było znaleźć rożne rzeczy, począwszy od starych maszyn do szycia, łóżka, materace, stary i zużyty sprzęt szkolny. Znaczna część tych rzeczy znalazła nabywców wśród okolicznych mieszkańców Błażowej Dolnej. Najwięcej problemów było przy wymianie starej instalacji centralnego ogrzewania , którą zaczęto demontować na początku maja. Pojawiły się duże utrudnienia spowodowane cięciem starych rur, kuciem otworów w ścianach i częściowo w stropach. W organizacji pracy trzeba było uwzględnić prowadzenie zajęć lekcyjnych dla uczniów. Na korytarzach podczas przerw można było często spotkać wymijających się uczniów i robotników. W celu zminimalizowania utrudnień, rozpoczęto prace od sali gimnastycznej, demontując stare instalacje co. Warunki pogodowe sprzyjały, bowiem uczniowie mogli ćwiczyć na wychowaniu fizycznym na świeżym powietrzu, nie tylko w maju, ale i w czerwcu. Na początku maja rozpoczęły się prace przy modernizacji kotłowni. Najpierw zdemontowano stary piec i powycinano instalacje. Wyrównano posadzkę do poziomu gruntu, tj. ok. 80 cm. Lipcowe deszcze raczej nie utrudniały pracy, a nawet sprzyjały podczas docieplenia strychu budynku głównego, przewiązki i sali gimnastycznej, gdzie położono setki metrów kwadratowych wełny mineralnej i kontynu- owano prace spawalnicze przy nowej instalacji co, zarówno w kotłowni, jak i w całym budynku szkoły. Na początki lipca posadowiono fundament na zbiornik gazowy w pobliżu kotłowni. Wstawiano grzejniki i zamontowano piec co. „De Dietrich” oraz wiele urządzeń wspomagających i zabezpieczających cały system ogrzewania, włącznie z czujnikami alarmowymi i czujnikami ciągu. Na dachu zamontowano baterie solarne. 4 sierpnia dokonano próbnego odpalenia pieca w obecności 4 inspektorów nadzoru, Burmistrza Zygmunta Kustry, przewodniczącego Rady Miejskiej Jerzego Kocoja , sekretarza gminy Wiesława Wani i wykonawcy generalnego firmy P&M z Niebylca. Automatyczne ustawienie sterowania pieca nastąpi – zgodnie z instrukcją – po spadku temperatury na zewnątrz poniżej 0 stopni Celsjusza. Na zakończenie można stwierdzić, że prace przeszły pomyślnie, pomimo niewielkich niedociągnięć, jakich trudno było uniknąć. Przy okazji realizacji projektu termomodernizacji udało się wyremontować ubikacje na wszystkich piętrach, wymieniając częściowo glazurę i podłączając instalacje z ciepłą wodą. Ponadto wymieniono instalację z zimną wodą do hydrantów i sanitariatów. Obecnie szkoła przykuwa uwagę estetycznym wyglądem. W trakcie realizacji prac projektowych równolegle od maja prowadzone były prace, praktycznie we wszystkich pomieszczeniach szkoły. Pomalowano również część dachu na przewiązce i części budynku głównego,
<strong>Kurier</strong> B³a¿owski nr 122 wrzesieñ/paŸdziernik 2011 tam gdzie było to bardzo pilne. Ważnym dokonaniem było również wykonanie w styropianie – przed elewacja zewnętrzną – instalacji okablowania na tzw. media tj. sieci internetowe we wszystkich salach lekcyjnych – w tym sali gimnastycznej – i sieci monitoringowe do kamer w kilku punktach budynku. Zakupiono nowe rolety zewnętrzne do sali komputerowej i wewnętrzne do pokoju nauczycielskiego i kilku innych pomieszczeń. Środki finansowe na te dodatkowe zadania – poza projektem termomodernizacji- w znacznej części pozyskano ze sprzedaży starych kaloryferów i rur. Budynek szkoły diametralnie zmienił wygląd, ale i wewnątrz nastąpiły zmiany. Warto tutaj jeszcze wspomnieć o przeprowadzonej na feriach zimowych – w drugiej połowie stycznia – gruntownej modernizacji kuchni, za której wsparcie pragnę gorąco podziękować Panu Stanisławowi Najdzie, byłemu burmistrzowi Błażowej. W nowym roku szkolnym 2011/ 2012 przybyło nam uczniów: w klasach I-VI realizuje obowiązek 64 uczniów, a w oddziale przedszkolnym 18. Na zakończenie pragnę złożyć podziękowanie panu Markowi Ząbkowi, byłemu wiceburmistrzowi Błażowej za opracowanie projektu i Panu. Zygmuntowi Kustrze- burmistrzowi Błażowej za wsparcie w realizacji tak dużego przedsięwzięcia, jakim była termomodernizacja Szkoły Podstawowej w Błażowej Dolnej. Ostateczny całkowity koszt realizacji projektu wyniósł ponad 632 600 PLN. Dziękuję również nauczycielom i uczniom za cierpliwość i wyrozumiałość z powodu rozmaitych utrudnień związanych z prowadzonym remontem. Swoje podziękowanie składam także personelowi szkoły: Paniom Irenie Bęben, Annie Bednarz, Marzenie Rybce i Jolancie Mucha, które wyjątkowo cierpliwie, z nadzieją na szybką poprawę warunków do pracy, wykonywały swoje dodatkowe, często „Syzyfowe prace” podczas roku szkolnego i w okresie wakacyjnym. Dzięki ich wysiłkowi udało się zakończyć remont na czas i rozpocząć rok szkolny w nowych dużo lepszych warunkach. Janusz Maciołek – dyrektor Szkoły Podstawowej im. Armii Krajowej w Błażowej Dolnej NAJLEPSZE WINO Pewien mężczyzna i kobieta w dość późnym wieku zawarli związek małżeński. Ku ich zdziwieniu i radości narodził się im syn. Wychowali go z miłością, troszcząc się o wszystko, co możliwe. Pomimo, że byli ubodzy, posłali go do szkoły mądrego mistrza, by mógł wzrastać również duchowo. Gdy chłopiec powrócił do domu, chciał w jakiś sposób spłacić dług zaciągnięty wobec rodziców. „Czy mógłbym coś zrobić” – pytał – coś, co by wam dało radość? „Ty jesteś naszą radością, naszym największym skarbem” – odpowiedzieli staruszkowie. „Jeżeli jednak chcesz zrobić nam prezent, to postaraj się o trochę wina. Lubimy wino, a od wielu lat nie piliśmy nawet łyka...” Chłopiec nie miał ani grosza. Pewnego dnia, gdy poszedł do lasu po drzewo, zanurzył ręce w wodzie spadającej z wodospadu, zaczerpnął trochę i wypił. Zdawało mu się, że woda ma smak słodkiego wina. Wypełnił wodą bukłaczek, który miał z sobą i wrócił do domu. „Oto mój podarunek” rzekł rodzicom. Oto bukłaczek z winem dla was”. Rodzice spróbowali napoju, nie czuli niczego poza smakiem wody, ale uśmiechnęli się do syna i podziękowali mu. „W przyszłym tygodniu przyniosę wam następnym bukłaczek” powiedział syn. I tak czynił przez wiele tygodni. Staruszkowie przystali do tej gry. Z entuzjazmem pili wodę i byli szczęśliwi widząc radość swego syna. Stało się coś nadzwyczajnego; minęły ich wszelkie dolegliwości i zniknęły zmarszczki. Tak, jakby ta woda miała w sobie jakąś cudowną moc. Istnieje cud „wdzięczności”. Są osoby, które piorą, prasują, gotują dla innych przez dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści lat. Towarzyszą im, troszczą się, kochają dniem i nocą. I nigdy nie usłyszały: „dziękuję”. Powiedzieć „dziękuję” to nie tylko kwestia dobrego wychowania. Oznacza to powiedzenie komuś: „Zauważyłem, że jesteś, że istniejesz”. Z tego powodu świat jest pełen osób niewidzialnych. Bruno Ferrero CUD 59 - Wierzysz w cuda? - Tak. - Naprawdę? A czy widziałeś jakiś cud? - Cud? Oczywiście. - Jaki? - Ciebie. - Mnie? Czyżbym był cudem? - Tak. - Nie rozumiem? - Oddychasz. Masz delikatną i ciepłą skórę. Twoje serce bije. Widzisz. Słyszysz. Biegasz. Jesz. Śpiewasz. Myślisz. Śmiejesz się. Kochasz. Płaczesz… - Czy tak? I to jest właśnie cud? Żył sobie kiedyś pewien szary wróbel, którego życie było niekończącym się pasmem zmartwień i kłopotów. Był jeszcze w skorupie, a już miał swoje problemy: „Czy uda mi się wydostać z tej twardej skorupy? Czy nie wypadnę z gniazda? A czy moi rodzice zdołają mnie wyżywić?”. Zaledwie uporał się z tymi zmartwieniami i miał wyfrunąć w powietrze po raz pierwszy, pojawiły się już następne wątpliwości : „Czy moje skrzydła zdołają mnie utrzymać ? A jak rozbiję się w drobiazg? …Kto mnie pozbiera?”. Kiedy mógł już latać, to znów zaczął narzekać: „Czy uda mi się znaleźć żonę? Czy zdołam zbudować gniazdo?”. Pokonał również i te problemy, ale wciąż się zadręczał: „Czy wylęgną mi się pisklęta? A co będzie, jeśli urwie się gałąź, i cała rodzina zginie? A jeśli jakiś sokół rozszarpie moje pisklęta? I czy w ogóle zdołam je wyżywić?”. Kiedy wykluły się zdrowe, wesołe i śliczne pisklęta, zaczęły już trzepotać skrzydełkami, wróbel wciąż narzekał: „Czy oby mają wystarczająco dużo jedzenia? Czy uda im się uciec przed kotem i innymi drapieżcami?”. Pewnego dnia pod drzewem zatrzymał się Jezus. Wskazał palcem na wróbla i powiedział: „Spójrzcie na te ptaki niebieskie : nie sieją, nie orzą, nie zbierają żniwa... a Pan Niebieski żywi je!”. Wtedy to szary wróbel zdał sobie sprawę, że niczego mu nie brakowało... Nie uświadamiał sobie tego. Bruno Ferrero
Page 1 and 2:
Z Z dożynkowym dożynkowym wieńce
Page 3 and 4:
Kurier B³a¿owski nr 122 wrzesieñ
Page 5 and 6:
Kurier B³a¿owski nr 122 wrzesieñ
Page 7 and 8: Kurier B³a¿owski nr 122 wrzesieñ
Page 57: Kurier B³a¿owski nr 122 wrzesieñ
Page 71 and 72: Zawody sportowo-pożarnicze'2011 -
show all

Z dożynkowym wieńcem Z dożynkowym wieńcem - Kurier Błażowski

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?