Budynki z płyt słomianych i trzcinowych - Chrzanowski S. - Cohabitat

More documents

Recommendations

Info

szczeliny można zastosować drewniane klocki rozpierające lub lepiej mocno skręcone powrósła ze słomy o grubości nieco większej niż szerokość szczeliny (por. rys. 20). Szczeliny między płytami nie wypełnia się żadnym materiałem. Natomiast w celu niedopuszczenia do krążenia powietrza w przestrzeni między płytami należy układać w miejscach poziomych styków płyt powrósła, o których była powyżej mowa. Inny sposób wypełniania przestrzeni między słupami murowanymi lub betonowymi polega na oszczędniejszym użyciu drewna służącego do umocowania płyt. Wpuszczane w bruzdy filarów łaty mają nieekonomiczny przekrój, są zbyt cennym materiałem drzewnym i nazbyt drogo kalkulują się w prymitywniej konstrukcji. Wobec tego można je zastąpić układanym poziomo między słupami materiałem odpadowym, a więc deskami-króciakami grubości do 30 mm lub grubszymi okorkami (opiłkami). Pierwszą deskę umieszcza się na podmurówce „na rąb" po zaizolowaniu pod Rys. 20. Rozparcie ściany z dwu płyt słomianych i podział szczeliny na komory powietrzne powrósłem słomianym nymi kawałkami drewna, odpowiedniej wielkości kamykami, lub zaprawą cementową. Następną deskę umieszcza się w takiej samej pozycji i w takiej odległości od pierwszej, aby; górna krawędź pierwszej od dołu płyty ustawionej na podmurówce sięgały do osi środkowej linii tej deski. Następnie przybija się płytę do obu desek w kierunkach poziomych w taki sam sposób, jak to już zostało omówione poprzednio 36 murówki 1 lub 2 warstwami papy. Długość deski powinna być dostateczna, aby jej końce weszły w bruzdy sąsiednich słupów. Deskę tę umocowuje się w tej pozycji, zaklinowując ją w bruzdach czym kolwiek, a więc na przykład odszczepior- przy opisie przymocowania płyt do pionowych łat. Tylko dłu gość gwoździ może być nieco mniejsza, jednak powinna być wystarczająca, aby gwoździe przeszły nie tylko przez płytę lecz i przez deskę na wylot. Trzecią deskę umieszcza się znów tak wysoko, aby odległość między osiami (środkami) desek równała się wysokości płyt itd., aż się osiągnie wysokość całe; ściany. Jeżeli ściana ma być dwuwarstwowa, to drugą warstwę płyt przybija się z drugiej strony tych samych desek. Szczelin powietrznych, powstałych między warstwami płyt niczym nie zapełnia się, ani też nie przegradza, gdyż poziome deski stanowią dostateczną przegrodę i same dzielą szczelinę na komory. Dla takiego sposobu wypełniania ścian należy bruzdy w słupach wykonać o połowę węższe, to jest około 3 cm. W tym Wypadku z korzyścią można zastosować słupy wykonane z pustaków Alfa, gdyż bruzdy utworzone przez szczeliny znajdujące się w ich bocznych płaszczyznach będą miały potrzebne wymiary. Słupy betonowe o stosunkowo niewielkich wymiarach przy takim wypełnianiu ścian pozostają niczym nie osłonięte, to jest nie ocieplone. Dlatego są one narażone w zimie na przemarzanie i może powstać obawa zbytniego ochładzania się ścian wewnątrz pomieszczeń, jak też zawilgocenia się samych słupów, a nawet przylegających do nich części ścian. Aby zabezpieczyć budynek mieszkalny przed przenikaniem zimna przez słupy, należy je ocieplić, co można wykonać dwojakim sposobem. Sposób pierwszy polega na tym, że natychmiast po wykonaniu każdego filara, dopóki zaprawa jest jeszcze świeża, przybija się od strony zewnętrznej pasy płyt o szerokości słupów, które po ukończeniu budynku tynkuje się równocześnie ze ścianami. Gwoździe powinny być długości 10 cm, aby połączenie płyty ze słupem było trwałe. Przybijać można do co drugiej spoiny, a na szerokość słupa dać po dwa gwoździe. Drugi sposób stosuje się, gdy wypełnienie ścian ma być wy- 37
konane bez szczeliny między płytami. W takim wypadku przestrzeń pomiędzy bruzdą a zewnętrznym licem słupa nośnego nie powinna przekraczać grubości płyt. W bruzdy słupów nośnych wpasowuje się listwy (jak to uwidoczniono na rys. 20) i do nich przybija się jedną zewnętrzną warstwę płyt, która Rys. 21. Ocieplenie słu pów przy dwuwarstwo wym wypełnieniu ścian (miejsca przewiązania dwóch płyt ze sobą oznaczono krzyżykami) licuje się z licem słupów. Drugą warstwę płyt przymocowuje się drutem bezpośrednio do pierwszej w 8 lub 9 miejscach (rys. 21) przeciągając go przez płyty w miejscach wiązania płyt drutami 'pionowymi i mocno skręcając końce. Zewnętrzna warstwa płyt powinna zachodzić do połowy grubości każdego słupa i w ten sposób okryć go i zabezpieczyć przed przemarzaniem. Długość produkowanych płyt prawdopodobnie nie starczy, aby jedna płytę można było sięgnąć od środka do środka sąsiednich słupów. Dlatego zewnętrzną warstwę dajemy z dwóch mniejszych płyt, jak pokazano na rys. 21. Należy zaznaczyć, że słupy pośrednie są pożądane tylko w- tych wypadkach, gdy wznoszone budynki nie mają stropów (stodoły, szopy, kuźnie itp.); wtedy oczep czy wieniec nie jest obciążony belkami i całą konstrukcją stropu. W przeciwnym razie odległości między słupami nośnymi nie powinny przekraczać 1,6 m, a wszystkie słupy powinny być traktowane jako nośne i odpowiednio do tego wykonane, a ich wymiary (przekroje) nie mogą być mniejsze niż 35X35 cm przy niewielkich budynkach mieszkalnych typu wiejskiego. Przy większych budynkach mieszkalnych i gospodarskich niezbędne są obliczenia statyczne. * Przy takiej konstrukcji ścian zewnętrznych powierzchnia ścian od strony wewnętrznej zostanie podzielona filarami na ,38 pola o szerokości około 1,6 m. Może to okazać się niedogodne w użytkowaniu pomieszczeń, toteż nic nie stoi na przeszkodzie, aby równą płaszczyznę ścian odwrócić od wewnątrz. Wówczas filary wystąpią w charakterze pilastrów na zewnętrznej powierzchni ściany i powinny być otynkowane na równi ze ścianami. Łaty, do których przybijane są płyty przed otynkowaniem, należy obić trzciną, aby wyprawa nie odpadła. Poza tymi istnieją jeszcze inne rozwiązania wznoszenia ścian przy zastosowaniu słupów żelbetowych prefabrykowanych, zakopywanych do ziemi, lecz ponieważ są one bardziej skomplikowane i ich praktyczne zastosowanie wymaga dalszych badań, nie zostały one omówione w niniejszej broszurce. 3. OCIEPLANIE ŚCIAN PŁYTAMI SŁOMIANYMI Ściany budynków mieszkalnych i dla inwentarza żywego, przez źle pojętą oszczędność, a ze szkodą materialną i z uszczerbkiem dla zdrowia mieszkańców, prawie zawsze wykonywane są na wsi zbyt cienkie. Bezpośrednio powoduje to przemarzanie ścian w czasie mrozów. W pomieszczeniach mieszkalnych odczuwa się wtedy chłód i tak zwane wianie od ścian pomimo silnego, a często zbyt mocnego napalenia W piecach. Przemarzanie powoduje zawilgocenie ścian z początku powierzchniowe, a następnie z biegiem miesięcy zimowych sięgające coraz bardziej w głąb ścian, co z kolei przyspiesza proces przemarzania i często jest powodem zagrzybiania — bardzo szkodliwego dla zdrowia użytkowników. Nadmiernie opalane piece pękają, drzwiczki paleniskowe wypadają i już po paru latach użytkowania piece trzeba przebudowywać. W celu zaoszczędzenia materiałów i uciążliwego a drogiego Ich transportu stosujemy ocieplenie ścian płytami słomianymi. Wówczas ściany budynków mieszkalnych i inwentarskich murowanych mogą być wykonywane z cegły o grubości nawet 1 cegły (25 cm) zamiast dwóch cegieł (51 cm) lub też z kamieni o grubości tylko 35 do 40 cm zamiast niezbędnej grubości dochodzącej od 70 do 80 cm i wyżej zależnie od rodzaju 39
Page 2 and 3: Arch SEWERYN CHRZANOWSKI BUDYNKI Z
Page 4 and 5: I. WSTĘP Już w pierwszych latach
Page 6 and 7: niach nie wyprawionych mogą wywoł
Page 9 and 10: hamujące pracę łańcuchy, które
Page 11 and 12: Po nałożeniu w ten sposób słomy
Page 13 and 14: znaczone do konstrukcji poziomych,
Page 15 and 16: Stosowanie słupów nośnych o wię
Page 17 and 18: drutu można zastosować same podk
Page 19: Wymaga specjalnych wyjaśnień (rys
Page 23 and 24: wykonane z desek. Długość listew
Page 25 and 26: dynku. Na przykład przy rozpięto
Page 27 and 28: czym na jednej bocznej krawędzi p
Page 29 and 30: się cennymi właściwościami. Mia
Page 31 and 32: oznak „starzenia się" i jest w t
Page 33: Czytelnicy, (którzy chcieliby pog

Budynki z płyt słomianych i trzcinowych - Chrzanowski S. - Cohabitat

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?