KREATYWNI TWóRczE żYcIE W WARszAWIE - creatives

nie były do tego przygotowane. Zaczęłam działać jako niezależny
doradca nabywców. Pomysł wziął się od moich klientów
– dzwoniono do mnie z pytaniami, gdzie można kupić to czy
tamto, ile to kosztuje… Ciężko nawigować po rynku sztuki,
dla osób z zewnątrz może się on wydawać straszliwie hermetyczny.
Ludzie mówią mi, że interesuje ich kupno sztuki, ale
nie wiedzą, jak się do tego zabrać.
Trzy lata temu zaczęłam współpracę z instytucją
finansową New World Holding – uznali sztukę za jedną
z alternatywnych form inwestycji. Rozumienie sztuki jako
inwestycji jest w krajach zachodnich oparte na wieloletniej
historii. Tutaj było to pojęcie całkiem nowe i oczywiście stało
się niszowe. Koncentrujemy się na uświadamianiu odbiorcom
z pola biznesu wszelkich korzyści związanych z zakupem
sztuki. Słowo „inwestycja” staje się rodzajem „przynęty” –
w końcu to ludzie biznesu – ale często okazuje się, że rozmawiamy
jednak o „niefinansowym proficie”. Ludzie, którzy
osiągnęli pewien poziom finansowej stabilizacji, są gotowi,
by eksplorować nowe obszary, pojawia się intelektualną
ciekawość, potrzeba symboli statusu. Posiadają potencjał,
by stać się konsumentami sztuki na wszelkich poziomach –
jako goście muzeów, kolekcjonerzy, sponsorzy… Robimy co
w naszej mocy, by do tego zachęcać, ale to długi proces.
W Polsce trwa właśnie wielki bój o 1% z budżetu państwa na
kulturę. Decydenci u władzy chętnie zrzuciliby ciężar pełnego
finansowania kultury – stąd silne głosy, że w finansowaniu
kultury potrzebny jest też udział mecenatu prywatnego. Jak
wygląda taki mecenat z Pani perspektywy – inwestowanie
prywatnych pieniędzy w sztukę? Instytucja mecenatu nie ma
u nas jeszcze odpowiedniej tradycji, dopiero się kształtuje.
Całkowicie popieram wzrost funduszu z budżetu
państwowego do 1%. To zupełnie nierealne, aby oczekiwać,
że już wkrótce prywatni czy korporacyjni sponsorzy przejmą
wiodącą rolę w finansowaniu sztuki. Tak się może dziać
w innych krajach, ale tradycje kolekcjonerskie i patronatu
nad sztuką w Niemczech, Szwajcarii czy Stanach Zjednoczonych
są nieporównywalne. Gdy przyjrzymy się świetnym
amerykańskim muzeom – jak Muzeum Guggenheima czy The
Frick Collection – to zauważymy, że majątki, które umożliwiły
98 99