KREATYWNI TWóRczE żYcIE W WARszAWIE - creatives

z organizacji pozarządowych zaproszenie do udziału w warsztatach
na temat zagospodarowania przestrzeni publicznej,
która powstała po wyburzeniu pawilonów przy Świętokrzyskiej
i Marszałkowskiej. Możemy więc zagarnąć kawałek centrum.
Zmiany nabierają ogromnego tempa.
Praga, na której macie pracownię, typowana jest na kreatywne
centrum Warszawy. Dlaczego wybraliście właśnie ją?
MM: Po pierwsze ze względów ekonomicznych. Znajduje
się kilkanaście minut jazdy od centrum, a czynsze są tu
znacznie niższe. No i łatwiej o dużą, nieoczywistą powierzchnię,
o lofty, stare hale, magazyny. W Śródmieściu po prostu
nie ma dużych wolnych lokali. Wszystko jest już zajęte. A na
Pradze jeszcze da się znaleźć coś fajnego i niedrogiego.
A nie macie wrażenia, że renesans Pragi jakoś nie może się
dokonać?
MM: Ja się tu dobrze czuję, może dlatego, że się tu wychowałem.
Ale Praga może dać w kość nowym mieszkańcom.
Słyszałem o pracowni architektonicznej, którą niedawno
okradziono ze wszystkiego. Ale na tę samą ulicę wprowadziła
się parę lat temu Natalia Bet, dziennikarka, która zakochała
się w Pradze z wzajemnością, założyła stowarzyszenie Nowa
Praga.
NP: Są wyspy, które rozwijają się szybciej. Nasz kawałek
zaczęła zmieniać parę lat temu obecność Szkoły Wyższej
Psychologii Społecznej i wydawnictwa Murator. Pojawili się
studenci, dziennikarze, pierwsza dobra knajpa – Pasta, potem
inne kawiarenki. Obok jest dawny Instytut Weterynarii i właśnie
odebraliśmy warunki konkursu architektonicznego na
przekształcenie go w siedzibę orkiestry Sinfonia Varsovia.
Ale zaraz obok jest praski folklor. Latem panowie chodzą po
ulicy z gołym torsem, jakby byli u siebie w ogródku. Jest inna
atmosfera w sklepach, rozmowne sprzedawczynie. To jest
takie miasto-wieś.
MM: Jeszcze niedawno mówiliśmy w radiu, że Praga
poczeka jeszcze na swój moment kilkanaście lat, ale chyba
właśnie teraz przyspiesza.
NP: Widać to u nas, na Mińskiej, w dawnej fabryce
motocykli.
MM: W naszym budynku były jakieś magazyny, stolarnia,
hafciarstwo. Teren wokół był w rozsypce, a teraz po kawałku
porządkowana jest zieleń, pojawiają się jakieś ławki, hamaki,
fotele, altanki. Są nowi użytkownicy: projektant mody, magazyn
lifestyle’owy. To kwestia ostatniego roku.
NP: Pojawiły się inne firmy, nie tylko kreatywne, nasi
potencjalni klienci.
A więc gentryfikacja?
NP: Mińska jest teraz na rozdrożu. Albo zachowa charakter,
albo stanie się kolejną Burakowską*. Nasza sytuacja nie
jest oczywista. Jesteśmy firmą, działamy w sektorze usług, ale
nie mamy takiej siły ekonomicznej jak kancelaria prawna albo
agencja reklamowa.
MM: Na szczęście właściciel terenu chce nas zatrzymać.
Będziemy musieli opuścić pracownię, ale dostaniemy nową
powierzchnię na tym samym terenie, nadal na dość atrakcyjnych
warunkach.
A więc ma świadomość, że może zapłacicie niższy czynsz,
ale dzięki Wam będzie ciekawiej. A czy władze miasta, urbaniści,
prawodawcy mogą jakoś wspomagać rozwój branży
kreatywnej?
NP: Najlepsze efekty są, kiedy ludzie mają możliwość
działać samodzielnie, a władza im tylko pomaga.
MM: Biznes kreatywny musi sam mieć pomysł na siebie.
Nikt go w tym nie wyręczy. Ale może żądać od administracji
ułatwień.
NP: Urzędnicy muszą być uczciwi, kompetentni
i sprawni. A z naszego punktu widzenia potrzebne są konkursy
architektoniczne. Przejrzyste i otwarte.
Ustaliliśmy już, że Warszawa dała Wam duże możliwości. A czy
myślicie, że może być atrakcyjna również dla kogoś zupełnie
z zewnątrz?
MM: Nie wiem, czy potrafię spojrzeć na
54 55