KREATYWNI TWóRczE żYcIE W WARszAWIE - creatives

sprzedaliśmy prawa do dystrybucji filmów zagranicznych.
Dziś, po siedmiu latach, obsługujemy dziesięć stacji telewizyjnych
i sprzedajemy około stu filmów do telewizji rocznie.
Oczywiście na początku nie mogliśmy zakładać, że to się
tak rozwinie, dlatego przez pierwsze trzy lata naszym „core
target” była publiczność festiwalowa. Szybko się okazało, że
zapotrzebowanie na pełnometrażowe filmy dokumentalne
jest ogromne – zarówno wśród publiczności, jak i stacji
telewizyjnych.
Gdy prześledzi się kolejne edycje festiwalu, imprezy towarzyszące,
rozrastający się program, widać, że w ciągu zaledwie
sześciu lat dokonaliście iście tygrysiego skoku...
Pierwsza edycja to było zaledwie 21 filmów, które
obejrzało łącznie 4850 widzów. W tym roku, podczas siódmej
edycji, pokazaliśmy 172 filmy, które obejrzało w trzech warszawskich
kinach 30 tysięcy widzów. Kolejne trzy tysiące osób
zobaczyło filmy w całej Polsce podczas „Weekendu z Cyfrowym
Planete Doc Rewiew”. Stworzyliśmy unikatową platformę
cyfrową dla widzów spoza stolicy – z programu festiwalu
wybraliśmy 6 tytułów, które o tej samej godzinie, w 20
kinach w Polsce, były streamowane przez Internet wprost na
sale kinowe. Tylko nasz festiwal w Europie uruchomił taką
platformę. Dotarliśmy do ludzi w Świeciu, Garwolinie, Skierniewicach.
Bardzo nam zależało, żeby wykorzystać możliwości
techniczne, jakie niesie ze sobą XXI wiek. Większość festiwali
w Polsce jest robiona tak samo jak dwadzieścia lat temu. My
korzystamy z nowoczesnych technologii, które są dostępne.
Jak pozyskujecie takie sławy jak Leth, Herzog, Dworcewoj,
którzy goszczą na festiwalu nie tylko ze swoimi filmami, ale
i masterclassami?
Myślę, że ludzie mi ufają. Jeżdżę po świecie i poprzez
osobiste kontakty nawiązuje znajomości. Chyba jestem
lubiany! Dla mnie praca nad prezentowanymi filmami nie
kończy się na ostatnim pokazie festiwalowym. Dbam, aby
zaistniały w telewizjach, niektóre w kinach i na DVD. Zwracają
się do nas różne organizacje lokalne, NGOsy w sprawie
pokazów filmów z Planete Doc Review.
A jak widzisz rozwój Planete Doc Review? W tym roku Werner
Herzog podczas wykładu mistrzowskiego powiedział, że świat
cierpi na festiwalowy przerost...
Nie zgadzam się z tą tezą. Powstaje mnóstwo filmów,
ambitnych, artystycznych, które nie mają szansy dotrzeć do
nas, odbiorów, inaczej niż poprzez festiwale właśnie. Jeszcze
w latach 90. było sporo kin, które wyświetlały filmy artystyczne,
ambitne. Od kilku lat następuje drastyczne zawężenie
kinowego repertuaru. Gdzie mamy oglądać ambitne
kino, jeśli nie na festiwalach? W multipleksach? Mnie zresztą
bardzo interesuje nieustanne poszerzanie repertuaru mojego
festiwalu o filmy, które daleko wykraczają poza granice
gatunku – cały czas szukam filmów, nazwijmy to „kreacyjnych”,
stąd bez wahania kupiłem Odgłosy robaków – zapiski
mumii Petera Liechtiego.
Na początku nikt nie wierzył, że taki festiwal może
wypalić, że znajdzie swoją publiczność. To, co mi się udało,
to uświadomienie publiczności, ale też młodym polskim
dokumentalistom, że film dokumentalny może być inspiracją,
pasjonującym obrazem, na który wydano milion euro, który
pokazuje nam świat z nowej perspektywy.
Czy miasto jest dla Was partnerem?
Przez pierwsze sześć edycji w ogóle nie zgłaszałem
się do miasta. W zeszłym roku założyliśmy fundację „Oko na
kino” i zwróciliśmy się do miasta o dofinansowanie debat,
które towarzyszą festiwalowym projekcjom. Dostaliśmy
wsparcie, ale nie takie, o jakie zabiegaliśmy. Nasz festiwal jest
trzecim w Europie festiwalem dokumentalnym, jeśli chodzi
o popularność. Miasto z tego korzysta, z samego faktu, że
Planete Doc Review odbywa się właśnie w Warszawie. Mamy
plany, wspólnie z miastem, dotyczące promocji Warszawy
w ramach ESK 2016. Myślę, że nam się udało, ponieważ
stworzyliśmy atrakcyjną formułę festiwalową, która okazała
się samowystarczająca. Tworząc kilka lat temu Planete Doc
Review, chciałem, żeby to, co było dotąd moją pasją, stało
się moim sposobem na życie. I tak się stało! Pierwszą edycję
zrobiłem z własnych oszczędności. Nie myślałem wtedy
o pomocy z zewnątrz. Dlatego w tego typu przedsięwzięciach
życzę każdemu przede wszystkim odwagi!
66 67