KREATYWNI TWóRczE żYcIE W WARszAWIE - creatives

wsparcia przemysłu kreatywnego. Miasta prowadzą
swoje własne, unikalne polityki w zależności od specyficznych
warunków lokalnych i warunków otoczenia.
Otoczeniem jest region i kraj, a rozumiane jest
ono jako:
i) kontekst przestrzenny: zasięg obsługi, funkcjonowanie
w ramach układu mono- lub
policentrycznego;
ii) kontekst instytucjonalny: organizacje wsparcia
(publiczne, prywatne, pozarządowe; oferujące
coaching, konsultacje, wsparcie finansowe,
wspomagające powstawanie klastrów, edukujące,
wspierające działania sieciowe);
iii) kontekst prawny: regulacje dotyczące funkcjonowania
przemysłu kreatywnego, w tym możliwe
wyjątkowe ustalenia dotyczące np. wysokości
podatków).
Polityka rozwoju przemysłu kreatywnego musi być
polityką zakorzenioną lokalnie w oparciu o zasoby
endogeniczne przy jednoczesnej internacjonalizacji,
rozumianej jako budowanie powiązań sieciowych
w skali międzynarodowej.
Ludzie zaangażowani w pracę w przemyśle kreatywnym
traktują często tę działalność jako styl życia.
Szukają inspirującego otoczenia i przestrzeni, gdzie
mogą funkcjonować wraz z innymi „kreatywnymi”.
Otoczenie to powinno zapewnić możliwość kontaktów
osobistych i współpracę.
Większość kreatywnych osób nie ma doświadczenia
ani wiedzy przedsiębiorców. Jest to ich największe
ryzyko na drodze do sukcesu. Dlatego potrzebują w tej
dziedzinie wsparcia i coachingu. Nieco upraszczając,
można stwierdzić, że wśród osób kreatywnych przeważają
tradycyjne podejścia do działalności biznesowej,
oczekiwania wobec potencjalnych działań wspierających
ich rozwój są mało precyzyjne (z wyjątkiem
artykułowania potrzeb finansowych), przeważa słaba
znajomość otoczenia (opisanego jak wyżej), związki ze
sferą gospodarczą są słabe, niewystarczająca jest wiedza
dotycząca technologii informatycznych (z wyjątkiem
oczywiście tej części przemysłu kreatywnego,
która zajmuje się technologiami IT).
Wspieranie rozwoju przemysłu kreatywnego
powinno polegać na odchodzeniu od wspierania
(sponsoringu) pojedynczych projektów i przedsięwzięć
i koncentrowaniu się na partnerstwie i sieciowaniu,
włączając w to oczywiście władze publiczne.
Podstawą prowadzenia polityki rozwoju przemysłu
kreatywnego jest wiedza na temat jego wielkości,
miejsc lokalizacji i profilu działalności. Niezbędne
jest więc tworzenie baz danych (podstaw informacyjnych)
na temat liczby przedsiębiorstw kreatywnych,
trendów rozwojowych i sposobów funkcjonowania.
Małe i średnie firmy są kluczowe dla rozwoju przemysłu
kreatywnego. Polityka wsparcia powinna
koncentrować się właśnie na nich.
Wspieranie przemysłu kreatywnego to przede
wszystkim generowanie popytu na jego produkty
i usługi. Popyt pozwala mu stać się integralną częścią
lokalnych, regionalnych i krajowych systemów
gospodarczych. Włączenie przemysłu kreatywnego
w układy gospodarcze na różnych poziomach stwarza
mu warunki rozwoju w sensie możliwości generowania
dochodów i częściowego uniezależnienia
się od publicznych środków finansowych, które są
zazwyczaj ograniczone i zasilają przemysł kreatywny
w sposób nieregularny, w zależności od przyjętej
strategii rozwoju gospodarczego i wynikających z niej
priorytetów, które przekładają się na różne polityki
sektorowe.
W wielu przypadkach praktycznie niewykorzystane
są możliwości wsparcia rozwoju sektora kreatywnego
w ramach zamówień publicznych.
Generowanie popytu na produkty sektora kreatywnego
przekłada się na działania obejmujące różne
46 47