KREATYWNI TWóRczE żYcIE W WARszAWIE - creatives

czy ci projektanci są naprawdę projektantami – bo żeby być
projektantem, nie wystarczy opublikować parę zdjęć w modnych
magazynach, bo z tego się nie wyżyje. My jesteśmy wyrobnikami,
a mój byt zależy od tego, ile sprzedam sukienek, nie od
tego, że jakiś celebryta je włoży. To mydlenie oczu. Chciałam
pokazać projektantom, że nie można pokazywać ubrań sprzed
pięciu miesięcy, nie wolno sprzedawać ubrań niedopracowanych,
które się prują, strzępią. Ja jestem bardzo dobra na starcie:
potrafię skonsolidować kolekcję, wyciągnąć mankamenty,
doradzić. Nie ma nic lepszego dla młodego projektanta niż
trafienie pod skrzydła doświadczonego projektanta, u którego
nauczy się biznesu.
Jaka jest filozofia Twojej firmy? Jak widzisz jej dalszy rozwój?
Wiem, że nie zrealizuję wszystkich swoich pomysłów
na polu mody, designu i edukacji. Zauważyłam pewną prawidłowość
wśród młodych projektantów. Uważają, że projektant
to wizjoner, często mylą modę ze stylizacją, oglądają i kopiują
tzw. deconstructed fashion z zachodnich pism modowych.
Rzadko przygotowują kolekcje poprzedzone szczegółowym
zebraniem materiału, brak im pokory. Chcę, żeby ludzie, którzy
przychodzą do mnie na warsztaty, nauczyli się czegoś praktycznego,
a nie czegoś trendy. W Polsce nie ma instancji, do
której rynek modowy mógłby się odwoływać. Nie ma Polish
Fashion Council! Nie ma doradców do spraw biznesów kreatywnych
przy urzędach pracy. To jest bardzo potrzebne! Wiem
to z doświadczenia. Trzymam kciuki za powołanie Polskiej Izby
Mody, która może pomóc przekształcić biznes modowy w jeden
organizm wspierający i twórczość, i biznes. W Polsce jest tyle
do zrobienia w dziedzinie mody, tyle możliwości stworzenia
miejsc pracy w postaci agencji skupiających projektantów,
butiki i dystrybucję. To jest gigantyczna nisza! Wielki potencjał
na wzrost ekonomiczny!
MOnIKa JaKuBIaK
(ur. 1970)
projektantka. W 1995 roku wyjechała na kilkanaście lat do Londynu, gdzie
przygotowywała kolekcje m.in. dla Husseina Chalayana. W 2004 roku ukończyła Central
Saint Martins College of Art & Design. Rok później założyła własną firmę www.soulstitch.
co.uk, która zajmuje się organizacją warsztatów o modzie. W 2008 roku wróciła do Polski.
W 2010 roku w Centrum Cybernetyki stworzyła pierwszą kolekcję inaugurującą miejsce
Cybernetyki Szwalnia.
9569
ZuZa Ziomecka
Kreatywne geny
Jest redaktorką kilku najpopularniejszych
warszawskich magazynów lifestylowych:
od informatorow miejskich po magazyn
o pięknym dzieciństwie. Uwielbia pracę
zespołową – w zaangażowaniu widzi klucz
do sukcesu
Jak to się stało, że znalazłaś się w tej niełatwej branży?
Geny. Moi rodzice są dziennikarzami. Ojciec rozgałęził
się z gazet na telewizje i internet, a mama wyszła z kolorowych
magazynów w administrację publiczną. Całą młodość
planowałam oddalić się od tego dziedzictwa –- w liceum
marzyłam o karierze akademickiej w dziedzinie literatury,
po studiach stwierdziłam, że jednak chcę być performerką
muzyczno-poetycką, ale głód zaprowadził mnie do mediów
internetowych. Choć walczyłam o ten dystans do tradycji
rodzinnej, geny okazały się silniejsze ode mnie. Z internetu
przeszłam do mediów drukowanych w wydawnictwie Valkea,
a konkretnie „Aktivista”. Radość z tworzenia pisma w zespole,
o tematyce, która mnie interesuje, z namacalną misją okazała
się ogromna. Uzależniłam się od razu i zdaje się, że na
zawsze.
Nie miałaś doświadczenia i wykształcenia – jak uczyłaś się tego
zawodu i jak sądzisz, co sprawiło, że odniosłaś w tej branży
sukces?
Jakieś tam wykształcenie miałam, bez przesady!
Skończyłam studia na University of Michigan w Ann Arbor,
144 145