Przemoc w rodzinie wobec osób starszych i niepełnosprawnych

Współczynniki β pokazane na obydwu rysunkach dowodzą, Ŝe z dwóch
uwzględnionych tu kategorii zmiennych wyjaśniających, zdecydowanie silniejszy wpływ na
usprawiedliwiane przemocy wobec osób starszych i niepełnosprawnych ma częstość
kontaktów z przemocą. Warto jednak dodać, Ŝe efekt styczności z przemocą w rodzinie
(odpowiednio, 0,25 i 0,23) jest w obu przypadkach znacznie silniejszy niŜ efekt przemocy
obserwowanej poza środowiskiem rodzinnym (0,13 i 0,10). Spośród wymiarów mentalności
psychospołecznej zaznaczył się jedynie słaby efekt darwinizmu (0,11 i 0,08). Pierwszy model
wyjaśnia 12% a drugi 11% wariancji zmiennej wyjaśnianej. W obu przypadkach jest to
przede wszystkim rezultat oddziaływania częstości kontaktów z przemocą (9%).
b) Modele regresji wyjaśniające obojętność na przemoc
Rysunki 4.2a i 4.2b przedstawiają modele regresji, w których zmienną wyjaśnianą była
obojętność na przemoc (oddzielnie wobec osób starszych i niepełnosprawnych). Zmienne
wyjaśniające (predyktory) wprowadzano w dwóch osobnych blokach, w taki sam sposób jak
w punkcie a. Pierwszy blok składał się z pięciu zmiennych opisujących wymiary
psychospołecznej mentalności; w drugim znalazły się oceny częstości kontaktów z przemocą
(„poza rodziną” i w rodzinie) wobec grupy, do której odnosiła się zmienna wyjaśniana.
Analogicznie jak w punkcie a, na rysunkach pokazano efekty (współczynniki β) tych
predyktorów, których wpływ okazał się istotny statystycznie.
Darwinizm społeczny
Autorytaryzm
Anomia
Humanizm-Materializm
0,15
0,17
0,2
Zmiana R 2 =0.18
Indywidualizm-Kolektywizm
Przemoc poza rodziną (osoby starsze)
Przemoc w rodzinie (osoby starsze)
0,08
Zmiana R 2 =0.01
0 0,1 0,2 0,3 0,4 0,5
Rysunek 4.2a Model regresji wyjaśniający OBOJĘTNOŚĆ NA PRZEMOC
wobec OSÓB STARSZYCH
77