Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej

DOŚWIADCZENIA / według poglądów brytyjskich
Miny lub improwizowane urządzenia wybuchowe
mogą być oznaczane:
– Szczegółowo. Stosowanie tego sposobu ma na
celu zapewnienie zarówno pododdziałom, jak
i wspierającym je cywilnym agencjom dokładnego
obraz terenu wokół miejsca, w którym
prawdopodobnie znajdują się miny lub
IEDs. Oznacza się je następująco:
• stożkami lub czerwonymi oznacznikami
umieszczonymi w odległości metra od niebezpiecznego
przedmiotu, na tzw. bezpiecznej
ścieżce;
• linią koloru żółtego, narysowaną za miejscem
kontrolowanego zdarzenia (Incident
Control Point – ICP). Powinna być szeroka na
około 1–2 m. Graficznie wygląda to tak, że do
linii tej dochodzi prostopadła strzałka wskazująca
kierunek do miejsca, w którym znajduje
się mina lub IED. Linia oznacza, że zbliżamy
się do miejsca znalezienia niebezpiecznego
przedmiotu z kierunku pokazanego grotem
strzałki.
– W minimalnym stopniu. Dotyczy to przypadku,
gdy sprzęt do oznaczania nie jest dostępny.
Standardowo przyjmuje się za niezbędne minimum
oznaczenie miny lub IED przynajmniej
w odległości metra z tyłu.
Obecnie w prowincji Helmand nie obowiązuje
jeden, stały system oznaczania. Brytyjscy żołnierze
stosują w praktyce wiele różnych. To oni
wiedzą najlepiej, które typy oznaczników się
sprawdzają i decydują o ich wyborze. Oto przykładowe
oznaczniki:
– fosforyzujące (w kolorze pomarańczowym
i białym);
– z indywidualnego zestawu wydobywania min
(P-MEK);
– kołkowe;
– taśma do oznaczania pola minowego (często
wykorzystywana w terenie, w którym występuje
bujna roślinność);
– spryskiwanie sprejem, w tym na podczerwień
(Infrared – IR) i ultrafiolet (Ultraviolet – UV);
– proszek (mączka, puder), w tym emitujący
promieniowanie podczerwone oraz promieniowanie
ultrafioletowe;
– pomalowane kamienie.
Siły zadaniowe w prowincji Helmand (TFH)
mają obowiązek zapewnienia opieki, a przede
wszystkim bezpieczeństwa miejscowej ludności,
w tym obrony przed minami i IEDs. Jeżeli urządzenie
wybuchowe
zostanie znalezione,
to społeczność lokalna
musi znać system
jego oznaczania lub
przynajmniej umieć
zidentyfikować niebezpieczeństwo.
Mogą
temu służyć atrakcyjne
i przekonujące
metody oddziaływania
przez dowódców
wszystkich szczebli,
polegające na przykład na:
Żołnierzom i pracownikom
wojska niezbędna jest znajomość
sposobów oznaczania
terenu, w szczególnych
sytuacjach może bowiem
uratować im życie.
– organizowaniu spotkań ze starszyzną plemienną
(shura);
– rozwieszaniu plakatów wykonanych przez komórki
sztabowe zajmujące się poprawianiem
relacji z miejscową ludnością (Influence
Cells);
– informowaniu mieszkańców o niebezpieczeństwie
przez członków patroli (z udziałem
tłumaczy);
– udziale ANSF (Afghan National Security
Forces) w akcji informacyjnej.
Umiejętność oceny terenu
Jeżeli brytyjski patrol przemieszcza się przez
obszar, na którym występują rejony oznaczone
jako niebezpieczne, służba operacyjna jest o tym
fakcie powiadamiana. Do jej zadań należy wówczas
przekazanie dowódcy patrolu danych dotyczących
wykrytych min (IEDs) oraz wskazanie
dróg marszu poprzednich patroli. Każde ostrzeżenie
o grożącym niebezpieczeństwie powinno
być natychmiast przekazane, np. gdy patrol zbliża
się do zagrożonego rejonu (pasa). Teren taki
należy omijać, jeśli jest to możliwe. W przeciwnym
razie musi być traktowany jako najbardziej
prawdopodobny punkt (VP) lub obszar (VA)
zorganizowania przez partyzantów zasadzki
z wykorzystaniem min (IEDs). W związku z tym
muszą być starannie przeszukane.
przegląd wojsk lądowych 109