Pobierz - Ministerstwo Obrony Narodowej

NR 2/2013
DOŚWIADCZENIA / według poglądów brytyjskich
Do takich VPs należy zaliczyć:
– Miejsca przekraczania wadi. W miejscu,
gdzie droga przecina wadi, ruch pojazdów
jest skanalizowany i ograniczona jest ich manewrowość.
– Skrzyżowania dróg (ścieżek). Ruch zarówno
pojazdów kołowych, jak i pieszy koncentruje
się głównie na skrzyżowaniach dróg (ścieżek).
Często poruszający się po nich mają ograniczone
możliwości wyboru kierunku przemieszczania
się. Wówczas są łatwym celem
dla partyzantów, którzy wykonują atak z użyciem
min oraz urządzeń wybuchowych
umieszczonych w drodze (ścieżce) lub na jej
skraju (Buried IEDs – BIEDs). Ponadto dogodnymi
miejscami do wykonania ataku są
drogi na stokach lub zakręty oraz drogi dojazdowe
do i wyjazdowe z wiosek oraz punktów
obserwacyjnych lub kontrolnych.
– Przepusty i mosty. Podobnie jak większość
wadi, przepusty i mosty (w tym również objazdy)
kanalizują ruch i są idealnymi miejscami
do ustawienia min i IEDs. Dogodne do
umieszczenia tego typu urządzeń są również
kładki dla pieszych nad rowami melioracyjnymi
i ścieżki prowadzące nich.
– „Mysie dziury”. Miny i urządzenia wybuchowe
mogą być umieszczane w wąskich otworach
(szczelinach) w ścianach budynków lub
ogrodzeń.
– Wykorzystywane dotychczas stanowiska
ogniowe. Są one bardzo prawdopodobnym
miejscem ustawienia min (podłożenia IEDs).
Partyzanci, analizując taktykę działania sił koalicyjnych,
zapamiętują również charakterystyczne
miejsca, z których najczęściej prowadzą
one ogień (narożniki budynków, dachy,
schody na dach itp.) i w takich właśnie miejscach
można się spodziewać umieszczenia
niebezpiecznych przedmiotów.
Rejony VAs – ze względu na charakterystyczne
właściwości – pozwalają partyzantom przewidzieć
z dużym stopniem prawdopodobieństwa,
że będą ponownie wykorzystane przez siły
koalicyjne. Można do nich zaliczyć:
– Obiekty linearne. Są to: ścieżki, rowy nawadniające,
mury ogrodzeń otaczające posesje,
skraje pól uprawnych, wadi, ulice itp. Obiekty
te często kanalizują ruch (przykładem konieczność
obejścia pola uprawnego, aby go
nie zniszczyć). Uwzględniając te okoliczności,
siły przeciwnika mogą w takim właśnie
miejscu umieścić miny lub improwizowane
urządzenia wybuchowe.
– Używane już przez patrole ścieżki i drogi. Kiedy
pogoda ustabilizuje się w lecie, prawdopodobnie
te same ścieżki, co w poprzednim
roku, będą ponownie wykorzystywane przez
patrole ISAF (International Security Assistance
Force) i ANSF (Afghan National Security
Forces). To właśnie one zawężą obszar aktywności
partyzantów, gdyż tam ponownie będą
spodziewać się patroli.
– Wielokrotnie zajmowane przez siły koalicyjne
pozycje. Są one obserwowane przez partyzantów
i prawdopodobnie będą stanowić miejsca
ich regularnych ataków, zwłaszcza te, które
znajdują się w dużej odległości od siebie.
Łatwo je obserwować z terenu zajmowanego
przez partyzantów oraz stwarzają im dogodne
warunki do ewentualnej obrony.
– Długie, otwarte odcinki dróg. W takich właśnie
miejscach szczególną ostrożność powinny
zachować przede wszystkim te elementy
ANSF, które nie mają elektronicznych urządzeń
zakłócających (Electronic Counter
Measures – ECM), stosowanych przeciwko
odpalanym za pomocą fal radiowych improwizowanym
urządzeniom wybuchowym (Radio
Controlled IEDs – RCIEDs).
– Wnętrza opuszczonych budynków (osiedli).
W nich również należy spodziewać się min
i IEDs. Mogą być umieszczone wszędzie
tam, gdzie istnieje prawdopodobieństwo, że
znajdą się żołnierze sił koalicyjnych. Będą to
zatem schody, wejścia na dach lub inne
wąskie przejścia.
•
Autor jest absolwentem WSOWPanc i AON. Służył
w 24 pcz, 9 pz i 6 BKPanc. Był starszym specjalistą
w Oddziale Szkolenia Szefostwa Wojsk Pancernych
i Zmechanizowanych Dowództwa Wojsk Lądowych.
W 2011 r. przeszedł do rezerwy.
110
przegląd wojsk lądowych