"33" τριαντατρία - eBooks4Greeks.gr

Microstory | Δάφνη Κιολέογλου
γελιόμαστε, κυρίως για να βεβαιωθώ πως δεν θα
γκάφα.
κάνω εξ αρχής καμία
Δίχως να σηκώσει το κεφάλι της από την οθόνη του υπολογιστή, κουνάει
καταφατικά ελαφρώς το καλοχτενισμένο κεφάλι της με τις πλατινέ ανταύγειες
κομμωτηρίου.
Έχουν απομείνει δύο κενές θέσεις. Κάθομαι δίπλα στον «Δυνατό Αφτερσέιβ»,
γιατί η άλλη κενή είναι δίπλα στον «Κουνάω νευρικά το πόδι μου»
και δεν μου αρέσει. Ξεκουμπώνω τα πρώτα τρία εκ των επτά κουμπιών του
πουκαμίσου μου, γιατί ναι μεν «κανένα πρόβλημα!», αλλά προφανώς άνοιξα
την πόρτα της μαύρης τρύπας της Καλκούτας. Καρδιά σε τέμπο 2/4.
«Χαίρετε!» μου λέει ο «Ροζ Γραβάτα», που κάθεται ακριβώς απέναντι
μου, με μια σοβαρότητα γαρνιρισμένη μ‘ ένα χαμόγελο, έκφραση που για να
‘καρφώσει’ παίζει και να έχει περάσει περισσότερες ώρες μπροστά στον
καθρέφτη παρά πάνω από βιβλίο. ‘Ισως είναι απλά ευγενικός. Ίσως είδε
την κίνηση του ξεκουμπώματος. «Μην ανησυχείτε δεν έχετε αργήσει...
πολύ... απλώς οι περισσότεροι έχουμε την κακή συνήθεια να ερχόμαστε
νωρίτερα.. Χα χα χα...» Χα χα χα πόσο θα ήθελα να σ’ έβλεπα να ξεκατσιάζεσαι
και να τρέχεις με δωδεκάποντο πρωινιάτικα και τη Φιλαρμονική
Ορχήστρα της Βιέννης να κουρδίζει τα έγχορδά της μέσα στο κεφάλι σου,
ηλίθιε.
«Μμχμ καλώς», απαντώ μέσα από τα δόντια μου, προσπαθώντας να πετύχω
το ίδιο χαμόγελο.
«Ξέρετε..» συνεχίζει «εμείς προλάβαμε να τα πούμε όλη αυτήν την ώρα,
που είμαστε εδώ», σφυρίζει καθώς βγάζει το hands-free του και κοιτάζει
φευγαλέα και με μια ιδέα ίντριγκας, που κάπου στην πορεία της τηλεφώνησαν
και την ενημέρωσαν πως στην πραγματικότητα είναι απλά γλοιώδης
τζοβενιά, την υπόλοιπη αγέλη. «Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς...»
Τον κοιτάζω καλά καλά. Σε έναν ιδανικό κόσμο το CV μου κατασκηνώνει
ήδη βαθιά στο φάρυγγα του.
«Βεβαίως!» απαντώ λες και κάποιος μόλις με ρώτησε κάτι ιδιαίτερα
ευχάριστο. Παίρνω βαθιά ανάσα, όπως αυτές που έχω προσέξει πως παίρνουν
2 | Π ε ρ ά σ τ ε κ α ι κ α θ ί σ τ ε , π α ρ α κ α λ ώ