"33" τριαντατρία - eBooks4Greeks.gr

της Μάρης Ι. Τσαμακίδου - Παπαποστόλου*
Η ψυχή του καλλιτέχνη
Α πό μια ζωντανή εικόνα…
Χειμώνας. Παραμονές της μεγάλης γιορτής. Οι πρώτες
θεόσταλτες νυφούλες κατεβαίνουν σιωπηρά και ξαπλώνουν
απαλά σε κάθε μέρος, σε κάθε γωνιά. Μερικές
ξεψυχούν μόλις αναπαύουν το κορμί τους, άλλες πάλι
συνωστίζονται και ζουν από το κρύο χνώτο τους. Παρά
το τσουχτερό κρύο κόσμος πηγαινοέρχεται στους πολύβουους
δρόμους.
"Πού να πηγαίνει όλο τούτο το μελίσσι; Έχουν οικογένειες,
άλλοι μικρές, άλλοι μεγάλες• άλλοι πάλι
θα’ ναι μόνοι, αλλά που η αξιοπρέπεια τους φέρνει
στις ολοστόλιστες εισόδους των καταστημάτων και τους
σπρώχνει να μπουν για ν’ αγοράσουν το μικρό περιττό
υλικό που θα φτιάξουν τα όνειρά τους."
Αυτά σκέφτεται ο Ανέστης παίζοντας όμορφα το α-
κορντεόν, όρθιος έξω από το πολυκατάστημα. Είναι έ-
νας ψηλός, ξερακιανός άντρας γύρω στα σαρανταπέντε.
Τα πυκνά σπαστά μαλλιά του έχουν γκριζάρει. Το πρόσωπό
του οστεώδες και τα μελιά του μάτια φαντάζουν
μεγαλύτερα απ’ ότι είναι. Το στόμα του καλοφτιαγμένο
πλαισιώνεται από μουστάκι, το σχήμα του οποίου έχει
επιμεληθεί με σχολαστικότητα. Δεν δείχνει για ζητιάνος.
Τα ρούχα του σκούρα, παλαιομοδίτικα μα πεντακάθαρα•
το ίδιο και τα παπούτσια του.
Θλίψη σκεπάζει το πρόσωπό του. Τα μάτια του, αυτά
τα μεγάλα μελιά μάτια, τα χωμένα στις κόγχες τους,
στέλνουν ένα παράπονο σχεδόν σπαραχτικό. Κάποιοι που
ψάχνουν να βρουν λίγο όνειρο, κοντοστέκονται ν’ α-
κούσουν. Περιεργάζονται με το βλέμμα τους τα στεγνά
και μακριά δάχτυλα, που «πετούν «πάνω στα πλήκτρα
1 | Η ψ υ χ ή τ ο υ κ α λ λ ι τ έ χ ν η