"33" τριαντατρία - eBooks4Greeks.gr

Microstory | Νιόβη Λύρη
πολλά άλλα να πούμε γι’ αυτόν. Δεν ξέρουμε αν είναι πλούσιος ή φτωχός,
μορφωμένος ή όχι, διανοούμενος, έμπορος ή καλλιτέχνης, μόνο πως είναι
τριανταπέντε με σαράντα, με γυμνασμένο σώμα και κάνει διακοπές σ’ αυτό
εδώ το ελληνικό νησί, στο αυτοσχέδιο free camping. (Τουαλέτες του μπαρ,
ντους από το λάστιχο και όλα τα γεύματα και ποτά εκεί).
Τώρα ακούγονται ένας κόκορας κι ένα μηχανάκι: ξυπνάει κιόλας ο πυρήνας
του νησιού για να ψήσει τα ψωμιά, να καθαρίσει τα ψάρια και να
στρώσει τα κρεβάτια στα δωμάτια που νοικιάζουν φρονιμότεροι τουρίστες.
Γαληνεμένος από τους ήχους, από τη συντροφιά τους, ο άντρας ξαναμπαίνει
στη σκηνή να συνεχίσει τον ύπνο του και, καθώς κοιτάζουμε, να η έκπληξη:
δεν είναι μόνος. Δίπλα στο μεγάλο sleeping bag είναι ξαπλωμένο, σε ένα
στρωματάκι, ένα μικρόσωμο πλάσμα τυλιγμένο στο σεντόνι του, ήρεμο. Λίγες
ώρες πριν απόλαυσε τις πτήσεις που κάνουν τα μικρά πλάσματα: ένα κιτρινοπράσινο
πάτωμα παλατιού με συμμετρικά σχέδια γλιστρούσε στο βυθό του
κόσμου και το πλασματάκι μας πετούσε ψηλά από πάνω του, ενώ λίγο πιο
χαμηλά, ανάμεσα στο ίδιο και το πάτωμα, αιωρούνταν σε αργή πομπή, σαν
αγέλη μυστικής ζούγκλας, σκιές ιδιόμορφων ζώων. Τώρα κοιμάται βαθιά.
Είναι το παιδί.
Ο ήλιος ψηλά. Ο άντρας ξεροψήνει ψωμί στο γκαζάκι και ζεσταίνει το
γάλα, στο άπλετο φως τον βλέπουμε καλύτερα: καστανόξανθα μαλλιά, σκουλαρίκι,
όμορφος.
Να και το παιδί. Βγάζει το κεφαλάκι, μετά βγαίνει ολόκληρο κι η
φωνούλα του, κρυστάλλινη, δονεί τα μόρια του αέρα γύρω από τις σκηνές,
διαπερνώντας τες τρυφερά ή κάνοντας γκελ από τη μια στην άλλη. Κρατάει
ένα κίτρινο πλαστικό παπάκι και τρέχει στη θάλασσα. (Σχεδόν λευκή,
σχεδόν γυαλί, τα ψαράκια κολυμπάνε σχεδόν ως την άμμο). Βρέχει το παπάκι
του και τρέχει γρήγορα πίσω να πιει το γάλα. Ο άντρας πίνει στιγμιαίο
καφέ με πολλή ζάχαρη. Παίρνουν κι οι δυο ενέργεια. Αγγίζονται, φιλιούνται.
(Κι άλλη ενέργεια).Το σταρένιο δέρμα και των δυο αντέχει στον
ήλιο, του παιδιού ίσως λιγότερο. (Τα μαλλιά του είναι επίσης πιο ξανθά,
οι μπούκλες πιο λεπτές). Έτσι κι αλλιώς ο ήλιος ανεβαίνει αδίστακτα κι
2 | Τ α χ ρ ώ μ α τ α τ η ς νύχ τ α ς