"33" τριαντατρία - eBooks4Greeks.gr

Microstory | Δάφνη Κιολέογλου
στα βίντεο οι τύπισσες που κάνουν γιόγκα, προτού πάρουν την στάση του
σκύλου. Καρδιά σε τέμπο 3/4. «Ονομάζομαι Βίκυ Παπανικολάου και τα τελευτ...»
«Αα είναι η πρώτη επαφή σας με την εταιρεία, να φανταστώ; Κι εγώ μόλις
μόλις γύρισα από το εξωτερικό. Παράλληλα με το Master μου, ήμουν στην
Breekston για δυόμιση χρόνια»
Ξαφνικά ο κύριος, που κάθεται παραδίπλα από τον «Ροζ Γραβάτα», σηκώνεται
και κατευθύνεται βραδέως προς τον ψύκτη, που βρίσκεται δίπλα
στο σταντ με τον καφέ και τα κρουασανάκια. «Με συγχωρείτε, μου δίνετε
κι εμένα ένα ποτηράκι;» ζητά με μια διστακτικότητα ο «Δυνατό Αφτερσέιβ»,
αν και μοιάζει πιο πολύ για «Ξηρό Στόμα» τώρα που το καλοσκέφτομαι, από
τον κύριο. Ο τελευταίος, ένας χοντρός, του οποίου η ζώνη φαίνεται να
κρατιέται, γύρω από την κοιλιά του, από μια ανεξήγητη ενέργεια αυτεπαγωγής,
λόγω της θερμοκρασίας, και με μια αύρα, στο χρώμα των περιτωμάτων
δεκοχτούρας, να τυλίγει, χωρίς καμία φανερή αιτία, τ ’ολοστρόγγυλο πρόσωπό
του, γεμίζει ανέκφραστος ευλαβικά το ποτηράκι του και επιστρέφει
στη θέση του.
«Κάτι λέγατε όμως..» ακούγεται ξαφνικά να μου λέει ο κύριος στο
βάθος, που έχει περάσει το πόδι του για σέικερ.
«Ναι!», του απαντώ προσπαθώντας να «ζυγίσω» την ενέργειά μου, ώστε
να μην την χαραμίσω με αυτούς. «Ονομάζομαι Βίκυ Παπανικολάου και τα
τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια.. »
«Εμ λοιπόν είχαμε μείνει στην Breekston έτσι; Σάφως ζηλεύετε, το
καταλαβαίνω χα χα, αλλά πρέπει να ξέρετε πως ήταν απάνθρωπη δουλειά...
Κάτεργο! Έπρεπε ίσως να είχα δεχτεί την πρόταση της Dawson»
«Ναι ναι...», μουρμουρίζω ευγενικά κουμπώνοντας παράλληλα το τρίτο
κουμπί.
«Ω, μα είχα έναν παλιό συμφοιτητή που δούλευε εκεί!», λέει ξαφνικα
κάποιος, που μέχρι τώρα ούτε που είχα πάρει χαμπάρι την ύπαρξή του (note
to myself: δεν έπρεπε να πιω τόσο!). Ο «Αποτυχημένη Μελαχρινή Βαφή».
Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να ρέει λίγο αίμα Τσερόκι στις φλέβες
3 | Π ε ρ ά σ τ ε κ α ι κ α θ ί σ τ ε , π α ρ α κ α λ ώ