"33" τριαντατρία - eBooks4Greeks.gr

Microstory | Δημήτρης Ζαφείρης
Έφτασα πολύ κοντά απ' όπου σταματάει το κύμα και προσπαθώ να δω καλά
για την παγίδα που μου ετοιμάζει η θάλασσα λες και είμαι απατεώνας και
όχι ένα αθώο παιδί. Από το ραδιοφωνάκι ακούγεται μια χαρούμενη μελωδία,
πράγμα περίεργο για μια τέτοια μέρα που κηδέψαμε τον παππού.
Κοιτώ που κουνάει με κλειστά μάτια τους ώμους εναλλάξ μπρος πίσω
στον ρυθμό του τραγουδιού. Και όμως με χαιρετάει και χαμογελά. Με βλέπει
ακόμα και με κλειστά μάτια! Η υπόσχεση της βγαίνει όπως κάθε φορά πέρα
για πέρα αληθινή. Μα βέβαια πρέπει να μας χωρίζουν κοντά τριάντα μέτρα
από το σημείο που κάθεται και αν μου συμβεί μία φοβερή τραγωδία δεν
ξέρω πως θα προλάβει να αντιδράσει.
Με προετοίμαζε μέρες πριν για το κοιμητήριο που πήγαμε σήμερα. Από
τότε που χτύπησε το τηλέφωνο. Της είπανε το νέο και εκείνη είπε μόνο
Μπράβο! Πέθανε λοιπόν ο σατανάς!
Μπερδεύτηκα επειδή ήξερα καιρό από το σχολείο ότι ο θάνατος είναι
ότι πιο λυπητερό αφού εκεί τελειώνει όλη η ζωή. Δυσκολεύομαι βέβαια να
πιστέψω ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό που σκοπεύει να μου κάνει
αυτή η ύπουλη θάλασσα, αλλά μάλλον έτσι είναι τα πράγματα.
Βρίσκω το θάρρος να πλησιάσω και άλλο. Στο βάθος το χρώμα της έχει
αλλάξει, έχει γίνει σαν μωβ. Είναι ένα σημάδι αυτό για το τι πρόκειται
να συμβεί;
Πριν φύγουμε από το σπίτι είχαμε συμφωνήσει να πάμε στη παραλία μετά
το κοιμητήριο. Δεν με άφησε από το χέρι μέχρι να τελειώσει η τελετή,
λες κι εκεί ήταν η απειλή για το αγαπημένο της παιδί και όχι εδώ που
ήρθαμε. Αν ήξερα ότι ήθελε να μείνει λίγο μόνη της με το ραδιοφωνάκι θα
είχα προετοιμαστεί ή θα προφασιζόμουν ότι με πονάει η κοιλιά. Αλλά τώρα;
Και όλος αυτός ο κόσμος... Ήταν τόσοι πολλοί οι φίλοι του παππού που
ήρθαν σήμερα… Όλοι κλαίγανε και κανείς δεν μίλησε στη μητέρα. Στη γειτονιά
όμως όλοι της μιλάνε γιατί είναι η πιο όμορφη, γιατί χαμογελάει
πάντα και η καρδιά της είναι γεμάτη αγάπη.
2 | Μ ι α μ έ ρ α σ τ η θ ά λ α σ σ α