Pejgamberi ynë,hz. Muhammedi a. s.Pejgamberi ynë ka lindur duke aguar mëngjesi i natës së hënë më 20 prill të vitit 571 në Mekke. Kjodatë përputhet me 12 rebiul evvelin (sipas kalendari hixhri). Babai i tij quhet Abdullah, ndërsa e ëmaEmine. Babai i tij nuk ka pasur mundësi ta shohë të vetmin bir të tij, pasi që ndërroi jetë dy muaj parase të lindte Muhammedi a. s. Në moshën 6 vjeçare i ndërroi jetë edhe nëna e tij.Allahu i lartësuar duke e edukuar në formën më të bukur, e stolisi me vlera dhe moral të lartë. Kurarriti në moshën dyzetvjeçare, e caktoi si pejgamber të fundit.Muhammedi a.s., pejgamberi i fundit dhe më i madhi, robi më i dashur i Allahut xh. sh. i lindur sinjë diell i lumturisë, në saje të dritës së imanit që vendosi në zemrat e besimtarëve, fshiu besimet errejshme: në vend të injorancës solli diturinë, në vend të padrejtësisë solli të vërtetën dhe drejtësinë, nëvend të urrejtjes dhe armiqësisë solli dashurinë ndaj njeriut. Kështu u formua vëllazëria islame. Kështugruaja e fitoi vlerën që i takonte në familje dhe në shoqëri.Pejgamberi ynë i dashur duke e kumtuar Kur’anin, i cili është libri i fundit hyjnor, i tregoi njerëzisërrugët për t’u bërë i lumtur në këtë dhe në botën tjetër. Me parimet e moralit që ua mësoi njerëzve dukei zbatuar së pari vetë, u bë shembulli më i bukur në mesin e shoqërisë. Zemra e tij ishte e mbushurpërplot mëshirë dhe dashuri ndaj njeriut. Ai parapëlqente të rrijë vetë i uritur duke e shpërndarë atë që ekishte. Ai ishte jashtëzakonisht modest: Kurrë nuk bënte dallim mes të pasurit dhe të varfërit, ulej dhehante ushqim bashkë me skamnorët e të varfërit, vizitonte shtëpitë e më të varfërve dhe i pyeste përgjendjen e tyre.Pejgamberi ynë i dashur si kryefamiljar ishte shembëlltyrë për të tjerët. Ai kishte jashtëzakonishtsjellje të mirë edhe ndaj grave. Atyre u ndihmonte në punët e shtëpisë. Ai kështu ka thënë:“ Më i miri në mesin tuaj është ai i cili sillet mirë ndaj grave”.Ai e donte shumë mysafirin personalisht dhe i shërbente atij. Askujt nuk i ka thënë fjalë të keqe,asnjëherë nuk ka pasur qëndrime që do t’ia thyente zemrën dikujt dhe gjatë jetës së tij asnjë njeri nuk eka qortuar. Ishte fjalëmbël e buzëqeshur. Kur bisedonte me të tjerët, i dëgjonte ata dhe nuk uandërpriste fjalën. Të metat që i vërente te njerëzit, nuk ua thoshte publikisht për të mos i turpëruar.Jeta e tij ishte e thjeshtë dhe e pastër. Trupin gjithnjë e mbante të pastër dhe kujdesej shumë përpastërtinë e teshave. Gjithnjë fliste drejt. Ai asnjëherë nuk kthente nga fjala e dhënë dhe fare nuk idonte rrenacakët. Për shkak të personalitetit të tij të drejtë dhe të besueshëm është quajtur“Muhammed’ul Emin” Muhammedi Besnik.Ai është më bujari në mesin e njerëzve: asnjëherë nuk e kthente lypësin pa i dhënë diçka, mirëpokrahas kësaj lypjen nuk e donte. Për t’i shpëtuar nga kjo, lypësve ua tregonte rrugët e punës dhe tëfitimit. Ai nuk hakmerej ndaj askujt dhe e donte faljen. i nderonte të vjetrit, ndërsa ndaj të vegjëlvetregonte dashuri dhe mëshirë. Nuk e donte përtacinë dhe ndejtjen kot. Gjatë ndërtimit të mesxhidit, kapunuar si punëtor dhe personalisht ka mbajtur gurë. Pejgamberi ynë ka jetuar një jetë të thjeshtë: çkakishte nga pasuria ua shpërndante skamnorëve. Kështu u bë shembëlltyrë për njerëzinë duke treguardrejtësinë sociale në shoqëri jo vetëm me fjalë, por edhe me sjellje praktike.Nga jeta 23-vjeçare e pejgamberisë, 13 vjet i kaloi në Mekke dhe 10 vjet në Medine. Shumëpërpjekje bëri për t’i dhuruar njerëzisë lumturinë dhe me ndihmën e Allahut arriti sukses duke i tejkaluartë gjitha vështirësitë. Si pejgamber i fundit, detyrën e tij e kreu në mënyrë të përsosur. Në vitin632 në moshën 63 vjeçare u shpërngul nga kjo botë dhe u takua me Zotin (shkoi në afërsi të Zotit.)Sa të lumtur janë ata që vijojnë rrugën e tij. . .24
5. Besimi në botën e ardhshme (ahiret)Ashtu siç kanë një përfundim njerëzit dhe qeniet e tjera, ashtu edhe bota në të cilën jetojmë, njëditë do ta përjetojë fundin e vet. Kur të vijë koha që ka caktuar Allahu xh. sh., të gjitha qeniet do tëvdesin duke u prishur rregulli i qiejve dhe i tokës do të ndodhë momenti të cilin e quajmë “Kijamet”dhe gjithësia do ta marrë një formë të re.Pas kijametit pasi të kalojë një afat i caktuar e pastaj të gjithë njerëzit do të ringjallen dhe do tëdalën në huzurin (praninë) e Allahut dhe çdonjëri do të meret në pyetje për atë që e ka vepruar nëdynja.Njeriut do t’i jepet në dorë “Fletorja e veprave” ku nga ana e melekve “Kiramen Katibin” janë tëshkruara të mirat dhe të këqijat dhe ai në fletoren e veprave do ta shohë atë që ka vepruar në dynja.Të gjitha të këqijat që janë bërë në këtë botë fshehurazi apo haptazi do të dalin në shesh. Të miratdhe të këqijat do të maten me peshojën e drejtësisë, e cila i mat gjërat detajisht.Njeriu çka ka vepruar në këtë botë, shpërblimin do ta gjejë në ahiret. Drejtësia hyjnore çdo gjë dota vendosë në vendin e vet dhe askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi.Ata të cilët gjatë jetës së kësaj bote i kanë zbatuar urdhrat e Allahut xh. sh., janë larguar nga gjërat tëcilat i ka ndaluar Ai dhe u kanë bërë mirë njerëzve të tjerë, do të fitojnë jetën e lumtur dhe të amshuarnë xhenet.Jeta në xhenet është e pafund. Atje nuk ka vdekje. Xheneti është një vend ku njeriu do të gjejëgjithçka që dëshiron me përplot bukuri të pakrahasueshme. Ai që hyn aty, kurrë nuk do të dalë prej atydhe me gëzim dhe hare do të jetojë aty përjetë.Xhehenemi është vendi ku do të dënohen me zjarr ata të cilët nuk kanë besuar dhe ata që kanëbesuar, por kanë bërë mëkate. Ata që kanë vdekur pa iman do të qëndrojnë përgjithmonë aty.Ata që kanë besuar, mirëpo nuk i kanë zbatuar obligimet fetare, do të qëndrojnë një kohë të caktuarnë xhehenem dhe, pasi ta marrin dënimin e merituar, do të dalin prej aty dhe do të hynë në xhenet.Nga kjo kuptojmë se koha e cila fillon me ringjalljen pas vdekjes dhe që vazhdon deri në amshimquhet “Dita e ahiretit”.6. Besimi në kader“Kader” quhet dija dhe caktimi i Allahut që në ezel i përfshin të gjitha gjërat që do të ndodhin nëgjithësi, kohën kur do të ndodhin, vendin, veçoritë e tyre dhe si do të ndodhin ato.Ndërsa koha e gjërave të caktuara në ezel, si krijimi i këtyre gjërave bashkë me atë që është caktuar,quhet “kada”.Nëse kaderin mund ta krahasojmë me një plan, kada do të ishte realizimi i këtij planit në praktikë.Në gjithësi çdo gjë vjen me caktimin dhe krijimin e Allahut. Nuk ka Krijues tjetër, përveç Allahut.Të besosh në Kada dhe Kaderi do të thotë: të besosh se gjithçka që ndodh, qoftë e mirë apo ekeqe, është caktuar nga Allahu dhe kur do të vijë koha e realizimit të asaj (të së caktuarës), përsërikrijohet nga Allahu xh.sh.Përgjegjësia e njeriutVeprat e njeriut janë dy llojesh:E para veprat të cilat realizohen me krijimin e Allahut jashtë dëshirës së njeriut, siç është: dridhja edorës me rastin e ndonjë sëmundjeje, funksionimi i zemrës, qafa e gjatë apo e shkurtër etj. Njeriu përkëto vepra nuk është përgjegjës, pasi që këto realizohen drejtpërsëdrejti me dëshirën dhe krijimin eAllahut.25