Jan Wanago

NOC WIĘźNIABlade blaski księżyca przez kraty wpadająI w ciemnej, głuchej celi na ściany siadają,Które są zimne, mokre, pokryte plamami,Jakby chciały płakać nad swymi więźniami.Wtem słychać ciężkie, głębokie sapanie,Ciche słowa modlitwy, bolesne szlochanie,Czasem kaszlnie ktoś słabo, jakby nie miał siły,Oto śpią więźniowie wśród swojej mogiły.Małe okno blade - co patrzy do góry,Jak księżyc świeci i jak płyną chmuryI jak gwiazdy nocy co wysoko wisząMiędzy niebem, a ziemią utulone ciszą.Tylko blaski księżyca co po celi błądzą,Jak jakie złe duchy co los więźniów sądzą,Które wszystkie naraz jakby w przepaść ginąA ściany zawsze płaczą i łzy im płyną.Liryki75