Jan Wanago

BRACIA ŻURAWIEUnoszę wzrok do góry, mam widok radosny,Witając klucz żurawi i tak każdej wiosny,Pytam ich: „dokąd to Bracia, dokąd to kochani.A one krzyczą, donośnie krzyczą,W końcu głos cichnie, w oddali gdzieś tonie,I wzrok mój ich gubi w północno-wschodniej stronie,A ja tak zadumany, w myślach pogrążony,Dalej słyszę głos żurawi od tej utęsknionej strony,I tak: Do Wilna Bracie! Do Grodna!Nad Niemen wić gniazdoDo Pińska i nad Poleskie bagna,A jeszcze Wołyń, Podole, ta skaraj mnie Bóg,Ta jeszcze bym Lwowa zapomnieć mógł.I tam, i tam, i tam jeszcze i Baranowicze,Ta pewnie tego wszystkiego nie zliczę,Wiem że dużo, dużo tego byłoI w końcu nie wiem - czy więcej Polski na WschodzieCzy też łez moich, co tę słupsko-koszalińską ziemię urosiło,A może? Daj BożeŻe ta po latach i po trudach przez nas wytęsknionaWróci pod orła skrzydła i załopocze nad Nią flaga białoczerwona.Liryki85