VOTRA_nr2 (1) me ndryshime

në IMA (Independent Music
Award) në section latin kënga
“Corason de cristal” do radhitej
në 5 finale në vendin e tretë
pas Aguilerës dhe Enrrique
Iglesias, NASA merr një këngë
nga albumi”Piano on a Moon”
dhe vendos ta dërgojë në yllin
mars në sound track perpeteum.
Në 2007 përfaqësova
Shqipërinë në Eurosong “Hear
my plea”, regjistrova rreth150
këngë të reja dhe riregjistrime,
botova dy libra me poezi “I
lindur dhe plak i divorcuar”,
“Mozaik nga jeta dhe arti”dhe
fitova tri çmime të para në
festivale: “Ah, jetë oh jetë”,
kënga e shkruar për Maria
Priftin, “Pasuri e pasurive”,
“S’kam ma përse” fiton çmimin
II në Festivalin Mbarëkombëtar
në Shkodër dhe në Festivalin
Ballkanik në Beograd, fitoi
çmimin e parë, si dhe çmimin
e parë në Festivalin Botëror të
Fëmijëve.
Jam nderuar me certifikata nga
Presidenti, mbretëria shqiptare,
qyteti i Shkodrës , organizata të
ndryshme në USA, nga University
of California, nga Kosova,
Tuzi, nga Struga etj., dhe
më e rëndësishmja nga Papa
Françesku ku debutimet e mia
në 6 këngë atë ditë të shenjtë
të paharruar përjetë unë debutova
edhe dy këngë kompozime
të miat, ku këngën Martirët e
fesë” kushtuar martirëve të
persekutuar nga komunizmi
monist totalitar shqiptar, e kisha
kompozuar pothuajse dy muaj
para se ati i shenjtë, Papa
Françesku, të jepte lajmin që do
vizitonte Shqipërinë...tani çdo
ditë pothuajse shkruaj dhe krijoj
një material të ri dhe çdo 10 ditë
përfundon i plotë një material i
ri...kuptohet që në Shqipëri ka
vështirësi shumë, por fëmijët
e mi Marilu dhe Nikolo, ma
kushtëzojnë mundësinë e qëndrimit
këtu.
Serenatat shkodrane janë
shumë të hershme sa dhe disa
prej tyre gabimisht njihen si
korçare p.sh. “Lulet e majit” ka
autor Pjerin Ashiku, “Ti më ke
braktis” Leonard Deda “Do të vij
një natë me kitarë” dhe “Rrokurrokullisni
kadet” është autor
Pjetër Gjini ish- drejtor i “Orës
Gazmore” pranë Radio Tiranës
që nga viti 1927 gjer me 1946
në vitet 1900 në Shkodër nëpër
shtëpitë shkodrane ishin të
instaluara mbi 200 pianoforte.
Shkodra ka këngë të shkruara
në partitura (mbi 75) që në
vitet 1500 pra këngë rituale
dhe shtregulla...mos të harrojmë
se në Shkodër kanë
qenë 85 përfaqësi diplomatike
dhe konsullata, unë njoh mbi
100 serenata shkodrane, por
që janë muzikë me autor jo
shumica e tyre si dhe serenatat
korçare, por që edhe unë për
vete kam dhënë kontribut...si
serenata korçare ashtu edhe
ajo shkodrane janë huazim,
pasi muzika e lehtë në Shqipëri
ishte ndikim franko-italian.
Si këngët patriotike të grupit
“Lira” ashtu edhe këngët qytetare
popullore shkodrane (jo
ahengu oriental) janë autentike
dhe shumica e tyre kanë autor.
Meqenëse edhe muzika kishte
tranzicionin e vet në vitet ‘90
doemos ndikoi regresivisht në
Shqipëri, gjithçka kombëtare
u zëvendësua me egjiptiane,
rome, orientale dhe çuditërisht
kaloi në një të ashtuquajtur
“turbo folk”, e cila është e një
familjeje me tallaganë, muzikë
maqedonase e sjellë nga
romët e Maqedonisë,
Muzika turke greke rumune-sllave
dhe afgano-pakistaneze
dominojnë në muzikën tonë...
dhe që muzika e mirëfilltë
reziston dhe merr frymë
shumë pak, pasi injoranca e
bukurisë injorante meskine
zotëron për momentin...tani
edhe disa artistë që kishin
emër kanë rënë në batakun
e moçalit të këtij ndikimi dhe
justifikohen me termin “I do
populli”
Muzika e bukur, sipas meje,
është e pavdekshme dhe se
njerëzit profesionistë duhet të
këmbëngulin në vazhdimësinë
e saj dhe se stoicizmi i së
bukurës triumfon gjithmonë.
Alisa Ndoci
new york, amerikË
“Kam lindur në Tiranë, më 24
mars 1973.
Origjina ime është nga dy skaje
të Shqiptarisë. Babai im ka
qenë nga Gjakova e Kosovës,
e nëna ime është nga Korça.
Jam bijë e dy prindërve të
mrekullueshëm, që më kanë rritur
me nje dashuri e përkujdesje
deri në adhurim. Ata jetonin
për të më bërë të lumtur e për
të realizuar çdo ëndërr e pasion
timin. Ishin ata që jo vetëm
mbështetën dashurinë time
për artin, por dhe e nxitën atë
më shumë. Nuk ishte e lehtë
asaj kohe të luftoje për ëndrra
e pasione të tilla. Në atë kohë
nëse nuk kishe mbështetje dhe
një biografi të mirë, mund të
quheshin ëndrra në sirtar. Falë
sakrificave e këmbënguljes së
prindërve të mi, ëndrrat filluan
të merrnin jetë. Mbarova
shkollën e mesme për Kanto
me rezultate shumë të larta dhe
menjëherë fillova studimet në
Universitetin e Arteve të bukura
në Tiranë. Pas studimeve bëra
edhe masterin me rezultatet
më të larta. Isha më e lumtur
se kurrë atë ditë kur në dorë
mbaja diplomat e mia. Jo vetëm
që ëndrrat ishin bërë realitet,
por mbi të gjitha që sakrificat e
prindërve të mi ishin shndërruar
në krenari e lumturi pa fund
për mua, bijën e tyre. Shumë
shpejt fillova të jem pjesë e
konkurseve ndërkombëtare e
shpërblyer në çdonjërin prej
tyre. Shumë koncerte do të vijonin
karrierën time. Në shumë
shtete të Europës e më gjerë,
si Itali, Greqi, Zvicër, Gjermani,
Austri, Belgjikë, Izrael e deri në
Amerikë. Tani jam mësuese e
Kantos në Liceun Artistik të Tiranës
dhe pedagoge e jashtme
në Universitetin e Arteve në
Tiranë. Fati ka qenë krah meje
në çdo hap të jetës profesionale.
Por nuk e dija se edhe
më shumë do isha e ndjekur
nga fati i mirë në jetën time
private. Në gusht të vitit 2007,
do të njihja atë, që gjithmonë e
kam adhuruar si artist, e që më
magjepste me zërin margaritar,
Frederik Ndocin. Teksa ditët kalonim,
çdo ditë e më tepër duke
njohur Rikun kuptova se shpirti
i tij ishte po aq i bukur sa dhe
zëri i tij. U ndjeva e magjepsur
dhe e dashuruar me Princin
tim. Ai, pikërisht ai që më
drithëronte me zërin e tij, fati e
kishte rezervuar të ishte bashkudhëtari
e miku im i jetës. Zoti
më ka bekuar, këtë e them me
mburrje e me gjithë sinqeritetin
e shpirtit. Jetojmë prej 9 vitesh
së bashku, kemi ndërtuar
çerdhen tonë me kaq dashuri
e përkushtim për njëri-tjetrin. E
shpërblimi e frytet e dashurisë
sonë erdhën në jetën tonë si dy
zogj, që çdo mëngjes na zgjojnë
me cicërimat e tyre. Vajza
jonë, Marilu 6 vjeçe, e djali ynë,
Nikolo, 4 vjeç janë pasuria e
bekimi më i madh në jetën tonë.
Jam bijë e dy prindërve më të
mirë që mund të ekzistojnë,
babai im i shtrenjtë Besnik që
nuk jeton më, e që më mungon
kaq shumë, e nënës sime
Violetë, që ende me përkëdhel
si nje vajzushkë të vogël. Jam
artiste, bashkëshorte e nje burri
fisnik e shumë të përkushtuar,
e nënë e dy zemrave të vogla
që më japin lumturi pa fund në
çdo çast të jetës sime. E nuk
më mbetet gjë tjetër veçse të
falënderoj Zotin çdo ditë, për
gjithçka më ka dhuruar në jetën
time.
Faleminderit!”
72 magazine.com
DIMËR 2016-2017 DIMËR 2016-2017 magazine.com 73