zeplin-karin-tidbeck

kadar etrafta bisikletle gezdim. Eski bir taşocağı buldum. Kall Gölü’nde yüzmeye çalıştım ama
kayalar ayaklarımı kesti. Keçi sütünden yapılmış lor peyniri aldım. Sonunda daha fazla uzak
duramadım: Yazdım.
Üstünde çalışmak istediğim iki öyküm var. İlki, bir uzay gemisinin makine dairesindeki çocuk
işçiler hakkında bir bilimkurgu öykü. Aslında kısa öykü ama onu genişletip romana dönüştürmek
niyetindeyim. Biliyorum, biçim ya da uzunluk konusuna takılmamanız gerekir –ama onun roman
olmasını çok arzuluyorum. Karakterlerin ve gergin ilişkilerinin uzayda geçen bir Sineklerin Tanrısı
gibi olmasını istiyorum.
Diğer öykü, 1980’lerde Stockholm’ün kenar mahallelerinde yetişen bir ergenin, punk merkezine
dönen küçük ev Ultra’nın 4 en parlak döneminde geçen uydurma bir biyografisi üstüne. Benim daha
havalı ve daha cesur versiyonum galiba. Ayrıca, daha da büyük. Ultra’da takılmak için fazla
küçüktüm. Ben punk’ı keşfettiğimde o ev yanıp kül olmuştu çoktan. Ultra’nın devamı olan mekâna
giderdim –eskiden köpekler için gündüz bakımevi olarak kullanılan bir binada bulunan kulüp
Hunddagis’e. O punk aromasını hâlâ hatırlıyorum: bira, sigara, ucuz saç spreyi ve bayat ter.
İşte yaptığım bu: Birkaç ergenlik anısı yazıp bunları kendimin biraz daha büyük ve cesur modeli
haline dönüştürüyorum; bu da sadece ağır ve sıkıcı bir iş. Bunun yerine bilimkurgu öyküyü denedim
ama işe yaramadı. Sonunda saatin gecenin biri (aslında şu an 1:30) olduğunu fark edip her şeyi
kapattım ve yatmaya gidiyorum.
31/5
Bu sabah köyde yürüyüşe çıktım. Kozaya benzeyen beyaz, erik büyüklüğünde bir şeyler saçakların
altından küme küme sarkıyor. Dokununca sıcaklar. Brita’ya söylemeliyim –bir tür zararlı böcek falan
olmalı. Eşekarısı yuvaları mı?
Kahveden sonra bisikletle taşocağına gidip birkaç güzel kaya parçası topladım –çok güzel siyah
granitler. Hunddagis’teki punkları yazmanın en ufak bir eğlenceli ya da ilginç tarafı yok. Bunun nedeni
en çok, nasıl da ezik bir ergen olduğumu fark etmem. Gece yarısı olur olmaz daima eve dönerdim;
bira içmeyi sevmezdim; seks yapmazdım. Kitap okurdum ve bundan başka her şeyi yapmaktan
korktuğum için aşağılık kompleksim vardı. Agresif bir punk-rock’çı olma konusunda hiçbir şey
bilmiyordum.
Makine dairesindeki çocuklarla ilgili öykü için de aynı şey geçerli –çocuk işçiliği hakkında ne
biliyorum? O tür koşullar altında çocukların birbiriyle nasıl ilişki kuracağı konusunda ne biliyorum?
Ayrıca, uzay gemileri hakkında ne biliyorum? Kıçımdan uyduruyorum.
Buyurun bakalım. Bildiğim şey hakkında yazamıyorum, bilmediğim şey hakkında da yazamıyorum.
Daha da güzeli, herkese ROMAN’ı bitirine dek Åre’de kalacağımı söyledim. Böyle söylemenin, onun
gerçekleşmesini sağlayacağını düşündüm bir şekilde.
Birkaç hafta daha orada takılacağım. Peki, ne yapacağım? Biraz daha deneyeceğim. Bisikletle
gezintilere çıkıp lor peyniri yiyeceğim.
2/6