Koprzywnica Patrzy/My - album fotograficzny

Krawiec Franciszek Turbak (w oknie) ze swoimi uczniami,
pierwszy z prawej Stanisław Jarecki, lata 40. XX w.,
Koprzywnica; fot. z archiwum Danuty Turbak
Franciszek Turbak, lata 40. XX w., Koprzywnica;
fot. z archiwum Danuty Turbak
Mój tata - Franciszek Turbak - pochodził
z Dąbrowicy, z Galicji, krawiectwa
uczył się u mistrza w Tarnobrzegu, jego
brat też był krawcem. Do Koprzywnicy
przyjechał chyba jeszcze przed wojną.
Specjalizował się w ciężkim krawiectwie,
zakład miał na ul. 11 Listopada,
tam szył, ten dom już chyba nie istnieje.
Dużo młodych się u niego uczyło,
Staś Jarecki, Władek Toś, taki chłopak
z Gnieszowic. Potem zaczął pracować
w siarce w Piasecznie, to były lata 60,
już się nie dało wyżyć z szycia. Jak zaczął
tam pracować, to już nie prowadził
zakładu, tylko tu szył, w domu. O tu,
w kącie maszyna stała, to była duża
taka maszyna, do ciężkiego, stół taki
duży krawiecki był. Każdy swój materiał
przynosił, jak chciał coś uszyć. Tata
uszył jedno i wtedy przyjmował kolejne
zlecenia. Najczęściej szył... a no wszystko,
garnitury, spodnie i damski płaszcz
też uszył, ale przeważnie szył męskie.
Zbierał miarę i szył, tak dziubał, że
trudno było po nim popruć. Jak zaczęły
wchodzić gotowe rzeczy do kupienia
w sklepie, to już tylko przeróbki robił.
Tatuś miał taki zwyczaj, że jak nam szył,
to robił zapasy, takie listwy, bo jak się
przytyje... chyba że było mało materiału,
to nie. Ta obszyta dziurka, to wszystko
było ręcznie robione, nie maszynowo.
Był taki manekin - taki człowieka tułów,
na jednej nodze, na tym się poprawiało,
naciągało, a jak już było gotowe – wieszało.
ze wspomnień Danuty Turbak
15