Koprzywnica Patrzy/My - album fotograficzny

Nowińscy mieli tzw. zagórny młyn, ale jak wyprostowali Koprzywiankę, nie było wody i zrezygnowali.
Po froncie kupili ruiny młyna przy drodze Krakowskiej, a jak już go uruchomili, to im go upaństwowili...
W latach 90 odkupili z powrotem, swój młyn odkupili od państwa! Teraz stoi, ale nieczynny. Tu
gdzie jest zalew, cała ta połać, to był zbiornik wody, jak zastawił stawidła, ta woda nie szła pędem,
tylko gdzieś pomiędzy deskami, wstrzymywali wodę, żeby była na młyn. I woda zasilała młyn.
ze wspomnień Alfreda Knapa
Łódka Wacława Nowińskiego (ostatni, z tyłu łódki)
na stawie w Koprzywnicy, z kijkiem Marian Dziubek,
początek lat 40. XX w.; fot. z archiwum Janiny
Materkowskiej
Janina Marczewska (po mężu
Uchańska) z Barbarą Zachary na
łódce na stawach, ok. 1941 r.; fot.
z archiwum Krystyny Drzałowskiej
Stanisław Żołądek na tle stawu i młyna w Koprzywnicy,
lata 40. XX w.; z archiwum Marii Tokarskiej
Były dwa stawy, jeden mniejszy, za nim był wałek, dopiero za nim był drugi. Oba stawy były po
zachodniej stronie drogi. Koło stawów szła rzeka. nie było szosy jak dzisiaj, był mostek. Za rzeką
mieszkało wielu Żydów. Młyn należał do Żydów, robili mąkę, byli bogaci.
ze wspomnień Józefa Starzyńskiego
41