Koprzywnica Patrzy/My - album fotograficzny

krajobrazu znikają kuźnie. To samo dotyczy hodowli i upraw.
Na przykład po pasących się krowach i uprawie tytoniu, dziś
jedynym śladem pozostały fotografie.
Zmiany widać również w sposobie przemieszczania się ludzi.
Początkowo rowery i wozy, później motocykle i samochody.
Pojazdów mechanicznych początkowo jest niewiele, budzą zaciekawienie,
podobnie jak wcześniej rowery. Ludzie przychodzą
je oglądać i fotografują się z nimi, bo to nie lada gratka.
Z biegiem czasu pojazdy mechaniczne coraz bardziej wkraczają
w życie codzienne mieszkańców, pojawiają się również
w Ochotniczej Straży Pożarnej, wypierając wozy. Nadal są
wdzięcznym tematem dla fotografii. Ale teraz to już są przede
wszystkim pojazdy prywatne. Razem z samochodami pojawia
się w Koprzywnicy nowy zawód – kierowca.
Fotografia opowiada też o samej sobie. Warto zauważyć, że
fotografowie obecni są w Koprzywnicy niemal przez cały
XX wiek. Opowieść zaczyna się od przedwojennego zakładu
fotograficznego przy dzisiejszej ul. 11 Listopada, po którym
pozostało jedynie trochę zdjęć i strzępy informacji o właścicielu/właścicielach.
Po wojnie zjawiają się w Koprzywnicy:
Adam Antończyk i Tadeusz Partyka, którzy uczyli się zawodu
w Tarnobrzegu. Później fotografów przybywa, nie tylko zawodowych,
ale i pasjonatów fotografii. To dzięki nim możemy
oglądać obrazy z przeszłości Koprzywnicy.
W obrazach odnajdujemy również medycynę, zarówno w osobach
personelu medycznego, jak i w pomieszczeniach ośrodka
zdrowia czy porodówek. Pojawiają się również: apteka i sklepy,
uroczystości państwowe, religijne i rodzinne, działalność
społeczna, szkoła i aktywność fizyczna, elementy przyrody
oraz innych dziedzin życia.
Na koprzywnickich fotografiach widoczne są także niezmienne
elementy życia. Bo czy płynący czas, może wpływać na
szczęście rodziców po narodzinach dziecka, na radość dziecka
na widok bożonarodzeniowej choinki, na błysk w oczach
zakochanych, na wzruszenie młodej pary, na dumę z efektów
własnej pracy, na smutek po śmierci człowieka? To wszystko
jest ponadczasowe, niezmienne, tak samo przeżywane przez
kolejne pokolenia.
Fotografie w albumie stanowią tylko niewielką część zbioru
zgromadzonego przez nas w ciągu ostatnich trzech lat. Zbiór
ten z kolei jest tylko cząstką koprzywnickich archiwów rodzinnych.
Mając to na uwadze, jak również ograniczony rozmiar
samego albumu, zdajemy sobie sprawę, że nie wszystkie
elementy życia zostały ujęte w albumie, a te pokazane - jedynie
zarysowują temat, nie wyczerpując go.
Kazimierz Brzeziński
7