Koprzywnica Patrzy/My - album fotograficzny

Na zdjęciu widoczne są niemieckie znaki drogowe – na Sandomierz, Jarosław, Lubliniec,
Jędrzejów. Na placu leży kamień, pewnie do brukowania dróg. Tadeusz Jaczkowski należał
do partyzantki, ale nie wiem jakiej, wyjechał z Koprzywnicy chyba w 1945 roku.
Kochał się w Zosi Kosińskiej. Mieszkał w domu, w którym ja obecnie mieszkam, stąd to
zdjęcie.
ze wspomnień Teresy Kwaseckiej
W starej szkole kwaterowali Niemcy, więc podczas okupacji w naszym domu na Cegielni,
na Górkach była szkoła. Aby było ciepło w zimie, to każde dziecko 2, 3 drewienka przynosiło
z sobą i był piec z cegły i to było ogrzewane. Potem szkoła została przeniesiona
do Ślimakowskich, na ul. 11 Listopada, tam koło starej apteki i tam była dłuższy czas.
Potem była tam za mostem, za młynem, w pożydowskim domu, ale kolejności nie pomnę.
Jak Niemcy Żydów wygnali, to został budynek drewniany, potem został rozebrany po
froncie. Były dwa pomieszczenia w tym pożydowskim, kuchnia, pokój i drugi pokój. Tam
chodziłem do szkoły.
ze wspomnień Alfreda Knapa
Zdjęcie szkolne Jana Materkowskiego, nauczyciel Antoni Żgutowicz,
1947 r.; fot. z archiwym Jana Materkowskiego
Tadeusz
Jaczkowski na
tle starej szkoły
i wikariatu,
początek lat 40.
XX w.; fot. z
archiwym Teresy
Kwaseckiej
Niemcy zajęli szkołę i my w takim prywatnym domu się uczyliśmy. Na podłodze
był piasek, ławki były. Nauczyciel był co drugi dzień, dwie godziny mieliśmy,
to tak przez dwa lata trwało. Pierwszą klasę miałem jeszcze za sanacji,
przed wojną, to było w tej starej szkole.
Jan Bokwa był wójtem, był taki dom po wartowni austriackiej, potem tam
gmina była - wójt, sekretarz i stójka. Żydzi byli, udzielali się, pamiętam ich, bo
jako lokatorzy byli w naszym domu. Były trzy dziewczyny, dwóch mężczyzn
i kobieta, ale jak się nazywali, nie wiem. Jeden z nich, młody Żyd ze Staszowa,
szył cholewki do sandałków, wyrabiał sam skóry. Śmierdziało strasznie,
bo to w chlewiku naszym robił, kwas siarkowy - używał tego do wyrabiania
tych skór. Dwie izby mieli, oddzielne wejście z ulicy, już przed wojną u nas
mieszkali, parę lat. Potem ich Niemcy wygnali.
ze wspomnień Jana Materkowskiego
52