Koprzywnica Patrzy/My - album fotograficzny

W Koprzywnicy było 5 osadowych studni, tzn. publicznych: na
przedmieściu, na rynku, na ul. Rzecznej, Sandomierskiej i Tarnobrzeskiej.
Nie we wszystkich gospodarstwach były dobre studnie,
wystarczająco głębokie. Nie we wszystkich domostwach
była woda. Z tych studni noszono wodę w drewnianych prawidełkach,
zakładało się je na ramiona i po bokach zawieszało się
wiaderka.
Pod koniec lat 50, jak zaczęli wydobywać siarkę w Piasecznie
i Machowie, wody gruntowe samoistnie opadły. Woda opadła
nie tylko w Koprzywnicy, ale w całej okolicy. U dziadka Jasińskiego,
który miał bardzo głęboką studnię, o metr lub o dwa
opadła.
ze wspomnień Tadeusza Jasińskiego i Franciszka Rożka
Praca przy wywózce obornika na pole, od lewej: Kazimierz Beksiński, Emilia Starzyńska,
Kamila i Stanisław Beksińscy, Koprzywnica, ok. 1940 r.; fot. z archiwum Marii Tokarskiej
Mój dom rodzinny to był właściwie dom wujka Stanisława Beksińskiego, ale to były jakby
dwa domy, bo i my tam mieszkaliśmy. W 1943 r. po sąsiedzku zaczęło się palić, a że było
lato, w stodołach dopiero co zwiezione zboże, to pożar szybko się rozprzestrzeniał. Spalił się
również nasz dom i cała zabudowa. Zostaliśmy bez dachu nad głową. Tego samego roku
przed zimą dostaliśmy dom przy ul. Sandomierskiej opuszczony przez żydowską rodzinę.
ze wspomnień Edwarda Tokarskiego
Kopanie studni, Zofia Śliwińska (z wiadrem) z bratem Władysławem
Śliwińskim (z łopatą), Sośniczany, ok. 1936 r.; fot. z archiwum Marii
Płanety
31