Produkty tradycyjne z regionu rzeki Mrogi, Rawki i - KSOW: łódzkie

Regionalne dziedzictwo kulinarne
Europa, czyli Unia Europejska
jest bogata różnorodnością
dziedzictwa kulturowego,
w tym kulinarnego państw,
regionów, a często małych społeczności. Ta różnorodność
przejawia się nie tylko w architekturze, sztuce, muzyce, stroju,
obyczaju, ale także, co dla wielu bardzo interesujące i smaczne
w kulturze stołu, tradycyjnych produktach, potrawach w kuchni-
narodowych, regionalnych, lokalnych. Dlatego też produkty
regionalne, w tym tradycyjne są traktowane w Unii Europejskiej
jako dobro wyjątkowe, dziedzictwo kulturowe całego
regionu. Te produkty to podstawa, na niej opierają się kuchnie
regionalne, czy lokalne, to bardzo ważny element promocji
turystycznej Europy. To bogactwo tradycyjnych smaków regionów,
to ważki i smaczny argument w walce o turystę w skali
globalnej. To ogromnie istotna część atrakcyjności turystycznej
poszczególnych krajów europejskich, jak jej regionów, nie tylko
dla turystów z całego świata, ale także, a można powiedzieć
w większości z innych krajów europejskich.
Sprzedaż turystom produktów rolnych
w formie wysoko przetworzonej,
w formie dań kuchni, to najbardziej
opłacalna forma tak zwanego
eksportu wewnętrznego. Jednocześnie to znakomity sposób
na promocję regionów, budowę dobrze sprzedających się produktów
turystycznych i budowę silnej marki regionu. Rozwój
produkcji lokalnej żywności, przede wszystkim tradycyjnej
i sprzedaż jej w zakładach gastronomicznych oraz w handlu,
dobrze rozwinięty rynek tych produktów z sektora żywności
naturalnej wysokiej jakości to jedyna droga do realizacji celów
jakie stawia sobie na najbliższe lata Unia Europejska w zakresie
rozwoju regionalnego, rozwoju obszarów wiejskich, uwzględniając
pod tym pojęciem małe miasta i miasteczka.
Do momentu wejścia
Polski do Unii
Europejskiej przez
dwa pokolenia był
budowany rynek żywności na zupełnie innych zasadach niż
w całej Unii Europejskiej. Żywność była tylko jedna, musiała
być wytwarzana i przetwarzana zgodnie z państwowymi lub
branżowymi normami. Ideologicznie zwalczano wszystko, co
wiązało się z tradycją, w tym również w niełasce była tradycyjna
żywność. Fakty te sprawiły, że mimo że formalnie przeszliśmy
na gospodarkę wolnorynkową i mimo, że zaczęło u nas
obowiązywać prawo europejskie, a polskie zostało zmienione,
aby być kompatybilne do rozwiązań w całej Unii, to mentalność
i poziom świadomości społecznej w tym zakresie pozostał
z dawnej epoki. To właśnie sprawia, że Polska bardzo często
ze szkodą dla swoich interesów opacznie interpretuje wiele
z unijnego prawa, producenci nie wykorzystują szansy jakie
już dziś dają rozwiązania zapisane w naszych ustawach i rozporządzeniach
i bardzo powoli budowany jest rynek żywności
naturalnej wysokiej jakości. Mimo znakomitych warunków na
rozwój tego sektora szanse pozostają tylko potencjalne. Wszem
i wobec deklarujemy i słusznie, że nasza żywność jest lepsza,
smaczniejsza, zdrowsza - to prawda, ale ta prawda nie znajduje
swojego uzasadnienia w dokumentach, którymi legitymizuje
się żywność tego sektora w Unii Europejskiej
Tak ważnym jest pełna identyfi kacja dziedzictwa kulinarnego
i jego wykorzystanie w rozwoju produkcji lokalnej i tworzenia
ciekawych i konkurencyjnych ofert turystycznych.
Aby potencjał tkwiący w dziedzictwie kulinarnym uruchomić
należy po identyfi kacji i uznaniu produktów poprzez wpis na
listę produktów tradycyjnych wprowadzić je do systemu wyróżniania
i ochrony krajowego „jakość tradycja” lub unijnego,
a co bardzo ważne wprowadzić produkty do obiegu gospodarczego
w ilościach istotnych dla rynku .
Ta publikacja na pewno nam tą perspektywę przybliży.
dr Grzegorz Russak
Przewodniczący Rady Izby Produktu Regionalnego i Lokalnego
3