การกักขัง - Mekong Migration Network

สามารถท้าได้โดยจ่ายค่าใช้จ่ายนั้นๆเอง (พรบ.คนเข้าเมือง มาตรา 55) ค่าใช้จ่ายในการส่งกลับ ยังมีความไม่ชัดเจน ภายใต้กฎหมาย โดยมาตรา 55 แห่งพรบ.คนเข้าเมืองระบุว่า ค่าใช้จ่าย ในการส่งกลับนั้นเบื้องต้น จะรับผิดชอบโดย “เจ้าของพาหนะหรือผู้ควบคุมพาหนะที่น้าคนต่างด้าวเข้ามาในราชอาณาจักร” หากไม่ปรากฎตัวบุคคล นั้นๆ ผู้ถูกส่งกลับ “ต้องจ่ายค่าส่งกลับ” ขณะเดียวกัน พรบ. การท้างานของคน ต่างด้าว พ.ศ. 2551 ได้ตั้งกองทุนการส่งกลับ (มาตรา 31) เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการส่งกลับแรงงานจากประเทศไทย (พรบ.คนเข้าเมือง มาตรา 20) เรียกร้องให้แรงงาน ข้ามชาติจ่ายค่าใช้จ่ายส้าหรับการส่งกลับตามข้อตกลงใน MOU กับประเทศพม่า กัมพูชาและลาว ซึ่งระบุให้แรงงานข้ามชาติต้องหักเงินทันทีจากค่าแรง เพื่อเข้าสมทบกองทุนโดยมีการกล่าวถึงในประเด็นนี้ว่าเป็น “การบังคับเก็บเงิน” ซึ่งผิดกฎหมายไทยและการจ่ายเงินเข้ากองทุนนี้สามารถผ่อนผันได้ถึงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2556 xliiiพรบ.ป้องกันและปราบปรามการการค้ามนุษย์ พ.ศ.2551 ถือว่าผู้ที่เป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์ควรได้รับการส่งกลับไปยังประเทศ ที่พวกเขา “มีถิ่นที่หรือภูมิล้าเนา อยู่โดยไม่รอช้า” เว้นแต่พวกเขาจะได้รับ อนุญาตในการมีถิ่นที่อยู่ถาวรตามกฎหมายว่าด้วยคนเข้าเมืองหรือได้รับการอนุญาตจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย (มาตรา38) ข้อขัดแย้งนี้ได้รับการแก้ไขโดยมติคณะรัฐมนตรีที่ผ่านมาเมื่อ วันที่ 4 พฤษภาคมพ.ศ. 2553 โดยการเรียกร้องให้มีการพัฒนาแนวทางการปฏิบัติในการอยู่อาศัยชั่วคราวและการท้างานของเหยื่อจากการค้ามนุษย์การกวาดล้างผู้ลี้ภัยออกจากชายแดนผู้ลี้ภัยและผู้แสวงหาการลี้ภัยจะได้รับการปฏิบัติในรูปแบบเฉพาะกิจเนื่องจากการไม่มีกฎหมายผู้อพยพและไม่มีระบบการคัดกรองการระบุตัวตนของพวกเขา ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2547 รัฐบาลไทยได้หยุดการอนุญาตให้ UNHCRสัมภาษณ์สถานภาพของผู้ลี้ภัยชาวพม่าและเป็นการปฏิเสธการคัดกรองผู้ที่มาใหม่จ้านวนมากนับแต่นั้น ผู้อพยพชาวพม่าปัจจุบันสามารถเลือกระหว่างการอยู่ในค่ายแต่ไม่สามารถท้างานได้ หรือการออกไปเป็นแรงงานข้ามชาติผิดกฎหมาย ในการละเมิดภาระผูกพันสิทธิมนุษยชนภายใต้ อนุสัญญา CAT และ ICCPR ซึ่งเป็นจารีตทางกฎหมายระหว่างประเทศบนหลักการของการไม่บังคับส่งกลับ ผู้อพยพจะถูกส่งกลับในการกวาดล้างปริมาณมาก เช่นเดียวกับผู้ลี้ภัยชาวม้งในปี พ.ศ. 2552 หรือสามารถกวาดไปเป็นแรงงานข้ามชาติที่ “ผิดกฎหมาย ” และส่งออกนอกประเทศเนื่องจากการขาดของขั้นตอนการคัดกรองกล่องข้อควำม 9กลุ่มที่ท้างานเพื่อการเปลี่ยนแปลงเชิงนโยบาย ได้เรียกร้องให้เหยื่อจากการค้ามนุษย์สามารถเข้าถึง สถานภาพทางกฎหมายเช่นเดียวกับแรงงานข้ามชาติอื่นๆ และพวกเขาควรจะได้ รับหนังสือเดินทางชั่วคราว และสิทธิในการท้างาน ในภาคส่วนต่างๆเช่นเดียวกับแรงงานข้ามชาติอื่นๆ อย่างไรก็ตาม ระเบียบที่ออกโดยกระทรวงมหาดไทย พ.ศ. 2553 ได้อนุญาตให้เหยื่อจากการค้ามนุษย์สามารถอยู่ในประเทศไทยได้ระหว่างรอการด้าเนินการทางกฎหมาย การรักษา หรือการบ้าบัด โดยมีระยะเวลาไม่เกินหกเดือน และพวกเขาสามารถขอใบอนุญาตท้างาน ส้าหรับงานรับใช้ใ นบ้านหรือและงานกรรมกร xliv ในรายงานเรื่อง ชนแล้วหนี โดยมูลนิธิส่งเสริมศักยภาพผู้หญิง ระบุหนึ่งในผลกระทบหลักจากพรบ.ป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ คือ แรงงานข้ามชาติที่อยู่ในภาคบริการจะถูกลงโทษ โดยกฎหมายหลายฉบับ แรงงาน ข้ามชาติในภาคบริการส่วนใหญ่มีอายุเกิน 18 ปีจะถูกจับโดยการบุกจับภายใต้ พรบ.ปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ. 2539 พรบ.คนเข้าเมือง พ.ศ.2522 และพรบ.การท้างานของคนต่างด้าว พ.ศ. 2551 งานศึกษายังได้ ระบุถึงปัญหาในทางปฏิบัติจากกฎหมายในการระบุตัวผู้ที่เป็นเหยื่อจากการค้ามนุษย์ ผู้ที่เป็นเหยื่อจากการค้ามนุษย์อาจ ไม่ได้รับการสนับสนุน ตามความต้องการและ การถูกบังคับกักขังอย่างเกินความจ้าเป็น ส่วนใหญ่อยู่ระหว่าง 3 เดือนถึง 2 ปี ข้อจ้ากัดเหล่านี้ บ่อยครั้งเป็นผลจากความจ้ากัดในการประสาน ร่วมระหว่างประเทศไทยและประเทศต้นทางของแรงงานข้ามชาติ ตลอดจน ทัศนคติเกี่ยวกับการลงโทษแรงงานในภาคการบริการทางเพศของเจ้าหน้าที่รัฐ xlv39