MIESIĘCZNIK DLA FARMACEUTÓW MARZEC 2008

NOWOŚĆ!
się blokadą nosa (uczucie zatkania nosa)
oraz wyciekiem wydzieliny (wodnistej,
ropnej lub śluzowej), którym może towarzyszyć
również ból głowy albo uczucie
ucisku w obrębie głowy lub twarzy oraz
upośledzenie powonienia. Ostre zapalenie
zatok przynosowych powinno być
rozpoznane, jeśli zwykły katar nie ustępuje
po 10 dniach bądź dolegliwości
nasilają się u pacjenta po 5 dniach trwania
choroby.
Powikłania ostrego zapalenia zatok występują
niezmiernie rzadko. Mogą one
jednak stanowić zagrożenie dla życia
i zdrowia. Należą do nich m.in. zakażenie
szerzące się w obrębie struktur oczodołu
(zatoki sitowe bezpośrednio sąsiadują
z gałką oczną), którego konsekwencją może
być trwałe upośledzenie ostrości wzroku,
a nawet ślepota, zapalenie opon mózgowo-
-rdzeniowych, ropień mózgu. Należy więc
pamiętać, że „zwykły” katar może mieć
poważne konsekwencje, i dlatego powinien
być leczony, szczególnie u pacjentów mających
predyspozycje do przedłużających
się infekcji. W tej grupie pacjentów i we
Mimo dostępności coraz
nowszych metod
diagnostycznych, postępów
leczenia chirurgicznego
i farmakologicznego, w wielu
przypadkach przewlekłe
zapalenie zatok przynosowych
nadal pozostaje chorobą
niezwykle trudną do leczenia.
wszystkich przypadkach kataru z nasilonymi
dolegliwościami odpowiednio
wczesne leczenie może zapobiec dalszemu
rozwojowi choroby. Podawanie leków
obkurczających błonę śluzową nosa oraz
niesterydowych leków przeciwzapalnych
(np. ibuprofen z pseudoefedryną) zmniejsza
stan zapalny i poprawia wentylację
zatok.
O przewlekłym zapaleniu zatok mówimy,
gdy dolegliwości nie ustępują przez trzy
miesiące. Przewlekłe zapalenie zatok może
rozwijać się powoli, „podstępnie” lub
stanowić bezpośrednie następstwo niewłaściwie
leczonego ostrego zapalenia.
SKUTECZNE LECZENIE
Leczenie przewlekłego zapalenia zatok
przynosowych u pacjentów z niewielkim
nasileniem dolegliwości i minimalnymi
zmianami w badaniach obrazowych zwykle
opiera się na stosowaniu miejscowo
działających leków sterydowych. W przypadkach
bardziej zaawansowanych konieczna
jest operacja oraz podawanie leków
sterydowych doustnie, a po zabiegu – przewlekłe
leczenie sterydami działającymi
miejscowo i podawanymi do nosa. Najbardziej
optymalną formą leczenia chirurgicznego
tej choroby jest tzw. chirurgia
endoskopowa zatok przynosowych. Niestety,
u części pacjentów mimo stosowania
skojarzonego leczenia operacyjnego i farmakologicznego
po kilku latach (niekiedy
wcześniej) dochodzi do nawrotu zapalenia.
Dotyczy to szczególnie pacjentów
z rozległymi zmianami polipowatymi.
Niezależnie od stopnia nasilenia dolegliwości,
w okresie dłuższej obserwacji
przewlekły stan zapalny niejednokrotnie
ulega zaostrzeniu, zwykle na skutek przeziębienia.
Zwiększa się wówczas nasilenie
wycieku ropnego, blokady nosa, często
również bólów głowy. Szczególnie przydatne
są wówczas leki mukolityczne oraz
wspomniane już niesterydowe leki przeciwzapalne
i obkurczające błonę śluzową
nosa i zatok. Jeśli pomimo takiej próby
terapii dolegliwości nie ustępują, powinno
zostać wdrożone leczenie antybiotykami
(najlepiej zgodnie z wynikiem posiewu
pobranego spod małżowiny
nosowej środkowej), lekami sterydowymi
doustnie (do 2 tygodni).
PREWENCJA
Należy pamiętać o nielicznej grupie pacjentów
z przewlekłym zapaleniem zatok
i nadwrażliwością na leki z grupy niesterydowych
leków przeciwzapalnych (m.in.
ibuprofen, kwas acetylosalicylowy), u których
podanie leku może wywołać groźne
powikłania. Na szczęście wspomniana
nadwrażliwość występuje rzadko, a zdecydowana
większość pacjentów jest świadoma
swojej choroby.
Niesterydowe leki przeciwzapalne i leki
obkurczające błonę śluzową nosa, podobnie
jak część leków mukolitycznych, są
dostępne bez recepty. Warto po nie w porę
sięgać, by uniknąć przykrych konsekwencji
kataru.
Sposób
na ODPORNOŚĆ
w formie herbatki do zaparzania
Naturalna recepta
na zdrowie