en crisisbeheersing

Convenant versterkt samenwerking bij brandonderzoek
Minister Van der Steur van Veiligheid en Justitie heeft op 12 oktober 2015 het convenant “Samenwerking bij brandonderzoek
in Nederland” in ontvangst genomen. Het convenant werd hem aangeboden door vertegenwoordigers van het Openbaar
Ministerie, de Nationale Politie, Brandweer Nederland en het Verbond van Verzekeraars. Dit convenant verbetert de samenwerking
bij brandonderzoek. De ondertekenaars willen deze samenwerking concreet maken door het vastleggen van regels
voor het uitvoeren van gezamenlijk brandonderzoek en het bevorderen van de uitwisseling van kennis en informatie.
■■
Heleen de Goeijen
NCTV, Ministerie van Veiligheid en Justitie
Foto's: Henriette Guest
Minister Van der Steur: “Door deze samenwerking tussen brandonderzoekers
kan hun kennis op een hoger peil gebracht worden,
maar natuurlijk ook het onderzoek zelf”. Politie, brandweer en
verzekeraars werken na afloop van een brand steeds vaker met
elkaar samen. Daarom heeft de minister de partijen gevraagd om
betere werkafspraken te maken. Dit convenant is de eerste stap.
Minister Van der Steur: “Op grond van het samenwerkingsconvenant
kunnen de verschillende partijen nu nog beter inspelen
op toekomstige ontwikkelingen, zoals slimmer en efficiënter
gebruik en aanschaf van apparatuur en middelen, het opzetten van
een vakinhoudelijke database voor onder andere het brandgedrag
van materialen en samenwerking in innovatie”.
Als vertegenwoordiger van de convenantpartners zei politiechef
Hans Vissers in zijn toespraak: “Iedereen is gebaat bij objectieve en
deskundige waarheidsvinding rondom de oorzaak en toedracht van
een brand. Door de samenwerking zullen omvang, kwaliteit en
effectiviteit van brandonderzoek toenemen”.
Nog niet zo lang geleden was brandonderzoek het domein van politie
en verzekeraars. Tot 2006 verrichte de brandweer geen brandonderzoek.
Dit lag in handen van verzekeraars (schuldvraag) en politie/
Openbaar Ministerie (strafrechtelijke vervolging). Brandweer
Apeldoorn nam in 2006 het initiatief om, bij wijze van proef,
brandonderzoek deel te laten uitmaken van hun activiteiten.
In 2008 werd besloten om in zes regio’s een landelijk pilotproject
te gaan draaien met brandonderzoeksteams binnen Brandweer
Nederland. De Raad van Brandweer Commandanten besloot in
januari 2011 om brandonderzoek structureel in te voeren. Dit
betekent dat de 25 veiligheidsregio’s met elkaar op districtsniveau
samenwerken op het gebied van brandonderzoek.
Het tijdig en accuraat kunnen werken op de plaats van een brand,
is cruciaal voor het verkrijgen van betrouwbare en volledige onderzoeksgegevens.
De toenmalige minister van Veiligheid en Justitie
constateerde (en heeft de Tweede Kamer daarover op 22 juli 2013
geïnformeerd) dat het in Nederland ontbrak aan duidelijke afspraken
over de aanwezigheid en de bevoegdheden van brandonderzoekers,
bijvoorbeeld bij forensisch politieonderzoek. Ook ontbraken
eenduidige richtlijnen over het verzamelen, uitwisselen en bundelen
van onderzoeksgegevens en privacygevoelige gegevens. In het
Verenigd Koninkrijk werken forensisch politieonderzoekers en
brandonderzoekers al langer succesvol samen bij een brandonderzoek,
op basis van duidelijke afspraken.
De NCTV heeft het kernteam Brandonderzoek geformeerd bestaande
uit vier bij brandonderzoek betrokken partijen. Dit kernteam heeft
vervolgens het convenant “Samenwerking bij brandonderzoek in
Nederland” tot stand gebracht. Uitgangspunt van dit convenant blijft
dat elke partij zijn eigen bevoegdheden behoudt. Wel worden de
bevoegdheden duidelijker. Met dit convenant gaan deze partijen
gezamenlijk de werkafspraken nader invullen.
Van rechts naar links:
• de heer mr. A.H. van Wijk, procureur-generaal Openbaar Ministerie;
• de heer J.A.J.T. Vissers EMPM, politiechef eenheid Zeeland-West-Brabant/landelijk
portefeuillehouder Forensische Opsporing Nationale Politie;
• de heer ing. S.J.M. Wevers, voorzitter Raad van Brandweer Commandanten van
Brandweer Nederland;
• de heer mr. H.L. De Boer, directeur Verbond van Verzekeraars.
Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing 2015 - nr. 5 | 43