MIV EN DIE ANTIRETROVIRALE MIDDELS - insightcpd.co.za

Basislyn pasiënt faktore soos:
Hoër basislyn virale lading
Laer voor-behandeling CD4 telling
Vorige diagnose van VIGS
Ouer ouderdom
Ko-morbiditeite bv. maligniteit, virale ko-infeksie, depressie,
aktiewe dwelm misbruik
Teenwoordigheid van geneesmiddel weerstandige virus
Vorige mislukking van behandeling met die ontwikkeling
van geneesmiddel weerstandigheid of kruisweerstandigheid
Onvolledige meewerking met die neem van medikasie en
oorgeslane kliniek afsprake
Dit is die belangrikste faktor tydens behandeling mislukking. ’n
Aantal faktore word met swak meewerking geassosieer,
insluitend:
Lae vlakke van geletterdheid en onvoldoende sosiale
ondersteuning. Meewerking is die slegste waar die
onmiddellike familielede nie van die pasiënt se MIV status
bewus is nie.
Ouderdom verwante probleme, veral by jong kinders en
adolessente. Kinders wat in die sorg van ’n buurvrou gelaat
word terwyl die hoof versorger (die ma) werk toe gaan. Die
‘rebelse’ tiener.
Stigma en die vrees om ‘ontdek’ te word. Veral ’n probleem
in landelike en ongesofistikeerde ‘tradisionele’
gemeenskappe.
Armoede: onvoldoende bus of taxi geld vir kliniek besoeke.
Geld word eerder op kos en oorlewing bestee as aan
kliniek besoeke of medikasie. Veral ’n probleem vir enkel
ouers en huishoudings wat deur kinders beheer word.
Probleme met die medikasie. Probleme om te sluk (orale
kandidiase en mondsere) Twee keer daaglikse of 8uurlikse
dosering skedules ‘onmoontlik’ vir dié wat skofte
of ongereelde ure werk. Die koste van die medikasie –
veral tweede- en derde- en vierde-linie ART.
Vrees vir newe-effekte en nadelige geneesmiddel effekte.
Diarree as gevolg van didanosien of lopinavir / ritonavir.
Naarheid en braking as gevolg van ZDV. Verandering in
liggaam- of gesig vet as gevolg van stavudien of zidovudien,
donker vel pigment as gevolg van emtricitabien (FTC,
Truvada ® ) en ‘blou’ naels veroorsaak deur ZDV.
Nota: Inligting van pasiënt studies wys dat sub-optimale
meewerking en toksisiteit vir 28-40% van behandeling
mislukkings en staking van terapie verantwoordelik is.
Addisionele faktore wat tot ARV mislukking bydra:
Geneesmiddel newe-effekte en toksisiteit. Siek pasiënte
moet dikwels veelvuldige middels bykomend tot hulle ART
neem: kortikosteroïede, chemoterapie, TB-terapie. Dit voeg
’n ekstra las van geneesmiddel verwante toksisiteit en
newe-effekte by.
Sub-optimale farmakokinetika bv. wisselvallige
absorpsie, metabolisme en penetrasie, nadelige
geneesmiddel – geneesmiddel interaksies. Vir meer
inligting oor geneesmiddel interaksies en die farmakologie
van ARVs kan die volgende webwerf geraadpleeg word:
www.hiv-druginteractions.org. Hierdie is ’n webwerf van
die Departement van Farmakologie van die Universiteit
van Liverpool. Dit verskaf ’n uitgebreide opsomming van
die meeste bekende geneesmiddel interaksies met die
ARVs en bied ook die geleentheid om deskundige e-pos
raad te kry indien nodig.
Sub-optimale potensie van die ARV behandeling
program: Oor die algemeen verskaf antiretrovirale terapie
waarvan al die middels van dieselfde klas afkomstig is bv.
zidovudien + 3TC + abacavir of zidovudien + 3TC +
tenofovir, onvoldoende anti-virale onderdrukking.
Behandeling programme wat abacavir bevat met
aanvanklike (agtergrond) virale ladings bokant 100,000
kopieë/ml kan onvoldoende virale beheer verskaf, tensy dit
saam met ’n versterkte PI toegedien word.
9.2 Wanneer om oor te skakel van eerstelinie
na tweede-linie terapie
Die oorskakeling van terapie word deur behandeling mislukking
aangedui en dit kan op drie maniere bepaal word:
Klinies, deur siekte vordering en klassifikasie volgens die
WGO stadia.
Immunologies, deur van CD4 tellings met verloop van tyd
gebruik te maak.
Virologies, deur bepaling van MIV virale ladings (plasma
MIV-1 en RNS vlakke)
Dit was aanbeveel dat ART mislukking op die basis van virale
lading gedefinieer behoort te word. Diagnose van behandeling
mislukking gebaseer op slegs kliniese simptome of CD4
kriteria sal ’n groter geleentheid verskaf vir die seleksie van
geneesmiddel weerstandigheid. Dit is omdat die pasiënt vir
langer op die minder effektiewe behandeling program bly,
voordat behandeling mislukking geïdentifiseer word, wat die
virale weerstandigheid verhoog. Dit verskaf ’n goeie argument
vir die groter beskikbaarheid van plasma virale lading toetsing
in hulpbron beperkte opsette.
Virologiese mislukking word gedefinieer as die onvermoë om
onderdrukking van virale replikasie onder die vlak van
waarneming ( 50
kopieë/ml na vorige onderdrukking tot < 50 kopieë/ml by ’n
pasiënt wat ’n spesifieke behandeling program volg). Ander
benaderings laat toe vir ’n virale lading tot ’n arbitrêre vlak, bv.
1000 tot 5000 kopieë/ml.
Kriteria vir behandeling mislukking soos deur die SA MIV
Klinici Vereniging riglyne gedefinieer is ’n bevestigde toename
in die virale lading tot > 1000 kopieë/ml. Die besluit om ART te
verander behoort baseer te word op die uitslae van herhaalde
virale toetsing na 1 tot 3 maande se intensiewe berading oor
meewerking.
9.3 Tweede-linie ART
Oorskakeling van ’n eerste-linie ART behandeling program na
’n tweede-linie behandeling program is ’n groot stap. Die
geneesmiddels wat vir die tweede-linie behandeling programme
gebruik word, word nie so goed verdra nie en opsies vir redding
behandeling is beperk.
30 September 2009