MIV EN DIE ANTIRETROVIRALE MIDDELS - insightcpd.co.za

More documents

Recommendations

Info

10.3 Hepatitis B virus (HBV) ko-infeksie Hepatitis B is ’n algemene ko-infeksie saam met MIV in suidelike Afrika. Gedeelde metodes van oordrag gee aanleiding tot hoër koerse van ko-infeksie van MIV en hepatitis B virus (HBV). Hepatitis B/MIV ko-infeksie word geassosieer met: Verhoogde risiko van chroniese lewer siekte Hoër hepatitis B virale lading Swak respons teenoor terapie met interferon Meer bewyse van geneesmiddel geïnduseerde hepatotoksisiteit (veral met NVP) Opflikkering van hepatitis binne 3 maande na aanvang van ART (as gevolg van immuun hersamestelling sindroom en dikwels verkeerdelik as geneesmiddel geïnduseerde hepatotoksisiteit gediagnoseer). Opflikkering word gekenmerk deur akute verhogings in hepatiese transaminases wat met simptome van akute hepatitis gepaard gaan – moegheid, abdominale pyn en geelsug. ARV Anti-malaria middel Opmerking Alle pasiënte met MIV infeksie behoort vir aktiewe hepatitis B getoets te word. Die hepatitis B oppervlak antigeen is ’n toepaslike sifting toets. Inenting teen hepatitis B behoort gedoen te word by pasiënte wat nog nie aan hepatitis B blootgestel was nie. Hepatitis B inenting is minder effektief by pasiënte met gevorderde immuun onderdrukking en behoort uitgestel te word totdat immuun hersamestelling sindroom met ART voorgekom het (CD4 telling > 200 selle/mm3 ) Emtricitabien (FTC), lamivudien (3TC) en tenofovir (TDF) toon aktiwiteit teenoor MIV en HBV. Die ART behandeling program vir pasiënte met chroniese hepatitis B en MIV ko-infeksie behoort dus TDF en 3TC of emtricitabien (FTC) in te sluit. Alhoewel 3TC en FTC dieselfde anti-HBV en anti-MIV aktiwiteit deel en hulle omruilbaar is, behoort hulle nie saam gebruik te word nie. Die gebruik van 3TC sonder TDF lei tot hepatitis B weerstandigheid by 80% van pasiënte na 5 jaar se behandeling. 10.4 Malaria Verskeie geneesmiddel interaksies tussen anti-malaria middels en ARVs word voorspel. Alle ARVs Meflokien Doksisiklien Geen klinies betekenisvolle geneesmiddel interaksies nie Efavirenz (EFV) Meflokien Beide word met neuropsigiatriese newe-effekte geassosieer en gelyktydige gebruik moet eerder vermy word. Doksisiklien is die anti-malaria middel van keuse vir pasiënte wat EFV neem, mits die malaria nie deur ’n weerstandige organisme veroorsaak word nie. PIs Atovaquone Konsentrasies van atovaquone word deur PIs verlaag. Dus behoort atovaquone (soos in Malanil ® ) eerder vermy te word deur pasiënte wat PIs neem. PIs Kinien Kinien konsentrasies word deur PIs verhoog. Die PI behoort tydelik gestaak te word totdat die kursus kinien voltooi is. Dit behoort met nevirapien (of ’n integrase inhibeerder) vervang te word indien dit ’n opsie is. Monitering van kinien newe-effekte (hipoglisemie en aritmieë) is noodsaaklik. NNOTIs NNOTIs is geneig om kinien konsentrasies te verlaag. Noukeurige monitering van effektiwiteit word aanbeveel. PIs en NNOTIs Artemeter-lumefantrien Vermy aangesien PIs en NNOTIs waarskynlik die konsentrasies van (bv. Co-Artem ® ) beide anti-malaria middels sal verlaag. 11. IMMUNISASIE MIV infeksies word met onderdrukking van humorale en sel bemiddelde immuun response geassosieer. Dit kan die respons teenoor entstowwe inperk en hulle effektiwiteit verminder, veral as die CD4 telling
Die benadering tot beroep-, seksuele- en ander vorms van MIV blootstelling bv. byte, aanranding, trouma, intraveneuse dwelm misbruik ens. is soortgelyk. PEP is baie effektief indien dit korrek vir die volledige voorgeskrewe duur geneem word. Dus is die sleutel uitkoms tydens MIV PEP die suksesvolle voltooiing van 28 dae se ononderbroke profilakse. PEP behoort so gou as moontlik na blootstelling toegedien te word, aangesien effektiwiteit na 72 uur baie onwaarskynlik is. Newe-effek beheer is noodsaaklik in hierdie verband en word dikwels nie voldoende aangespreek nie. Newe-effekte as gevolg van ART blyk om meer algemeen en ernstig by MIV negatief blootgestelde individue te wees as by MIV positiewe pasiënte wat met ART begin. Zidovudien en die PIs word met betekenisvolle newe-effekte geassosieer. Behandeling van die angstigheid van die pasiënt moet ook aangespreek word. Alhoewel die aantal middels wat gebruik word om PEP te behandel dikwels die fokus van kliniese aandag is, is die voltooiing van die kursus die hoeksteen van suksesvolle behandeling. Daar was ’n paar gedokumenteerde mislukkings met PEP. Baie hiervan het verband gehou met swak meewerking, sub-optimale dosering of vertraging van die aanvang van ART. Hepatitis B word dikwels nie oorweeg na MIV blootstelling nie, maar dit moet deel van die beoordeling vorm. Die hepatitis B status van alle gesondheidsorg werkers moet bekend wees tydens hulle aanstelling. Dié wat negatief is (nie blootgestel nie) moet onmiddellik die keuse van inenting teen hepatitis B gegee word. Hulle moet noukeurig opgevolg word. Nablootstelling MIV status behoort tydens 6, 12 en 24 weke na blootstelling beoordeel te word. 12.1 Beroep-blootstellling aan MIV Beroep-blootstelling is gewoonlik vermybaar. Alle gevalle moet ondersoek word met die oog op verbetering van infeksie beheer. Universele voorsorgmaatreëls behoort in elke gesondheidsorg fasiliteit beskikbaar te wees en sluit die volgende in: handskoene, beskermende brille indien nodig, skoon water of soutoplossing vir die was of uitspoel van die oë en mukus membrane. Gebruik nie-bytende seep. Naalde moet nie weer in hulle skedes terug gesit word nie, weggegooi word in spesifieke houers vir naalde, toegemaak word, geseël en verwyder word as dit ¾ vol is. Die werkgewer in die privaat opset, suster in beheer of infeksie beheer span in die hospitaal (saal) moet verantwoordelikheid neem. Daar is aangetoon dat na-blootstelling profilakse die risiko van MIV infeksie na beroep-blootstelling verlaag indien dit gou na blootstelling toegedien word. Die risiko van MIV infeksie word bepaal gebaseer op: Tipe blootstelling (perkutaan, mukus membrane, heel vel) Graad van erns van die blootstelling (klein of groot volume bloed, oppervlakkig of diep besering) Bron status – in die suidelike Afrika opset behoort daar aangeneem te word dat alle onbekende bron blootstellings MIV infeksie het Onder ideale omstandighede behoort terapie so gou as moontlik na blootstelling (binne 72 uur) begin te word en vir 28 dae volgehou word. 12.2 Nie-beroep blootstelling aan MIV Nie-beroep blootstelling sluit seksuele blootstelling bv. seksuele aanranding of vrywillige blootstelling waar die partye se status bekend of onbekend is, maar die blootstelling is as gevolg van ’n ongeluk (d.i. kondoom wat breek of gly), nie-seksuele blootstelling soos met ’n naald en / of die deel van naalde (intraveneuse dwelm misbruik) of dié wat selde voorkom bv. tydens ’n motor ongeluk, fisiese aanranding, deelname in bloed sport ens. Nie-beroep blootstelling sluit in, maar is nie beperk tot, seksuele kontak en die deel van inspuitings tydens dwelmmisbruik. Daar is dikwels aansienlike variasie in die kliniese presentasie van blootstelling situasies, wat dit byna onmoontlik maak om standaard werk prosedures vir die beheer van blootstelling soos in die beroep opset daar te stel. Studies ondersteun nieteenstaande die veronderstelling dat die begin met ’n kort kursus ART na nie-beroep blootstelling die waarskynlikheid van MIV oordrag kan verminder. Die aanbeveling is dat pasiënte wat binne 72 uur na ’n aansienlike risiko MIV blootstelling wat ’n MIV geïnfekteerde bron betrek, PEP (wat uit drie ARVs bestaan) aangebied behoort te word. Sien Tabel 18. Aansienlike risiko blootstelling sluit die volgende in: Plek van blootstelling – vagina, rektum, oog, mond of ander mukus membraan, gebroke vel of perkutane kontak. Infektiewe materiaal – bloed, semen, vaginale sekresies,rektale sekresies, borsmelk of enige liggaamsvloeistof wat sigbaar met bloed gekontamineer is. Status van die bron – bekende MIV by die bron 12.3 Keuse van geneesmiddels vir PEP Waar ART blyk om geregverdig te wees, behoort drie geneesmiddel behandeling programme oorweeg te word. Hierdie aanbeveling behoort egter nooit ten koste van meewerking te wees nie. Tabel 18. Na-blootstelling profilakse Twee-middel behandeling Drie-middel behandeling program of ‘basiese’ program of ‘uitgebreide’ behandeling program behandeling program Twee keer daaglikse Twee-keer daaglikse behandeling program behandeling program · d4T + 3TC Geselekteerde basiese · ZDV + 3TC behandeling program plus: · Lopinavir/ritonavir OF · Saquinavir/ritonavir Een-keer daaglikse Een-keer daaglikse behandeling program behandeling program · TDF + FTC Geselekteerde basiese behandeling program plus: · EFV · Atazanavir/ritonavir · Lopinavir/ritnoavir (800/200) ARVs nie aanbeveel vir PEP nie ARV Nie aanbeveel as gevolg van Nevirapien (NVP) Hoë risiko van hepatotoksisiteit Indinavir (IDV) Relatief hoë risiko van neweeffekte Abacavir (ABC) Risiko van hipersensitiwiteit reaksie 35 September 2009
Page 1 and 2: 2009 MODULE 4 MIV EN DIE ANTIRETROV
Page 3 and 4: 2. DOELWITTE VAN TERAPIE Strategie
Page 5 and 6: Figuur 3. Stadia van die MIV lewens
Page 7 and 8: Tabel 3. Klasse van ARVs en hulle m
Page 9 and 10: Geneesmiddel interaksies NOTIs word
Page 11 and 12: Tabel 5. Antiretrovirale middels be
Page 13 and 14: Antiretrovirale Doseervorm Volwasse
Page 15 and 16: selle/l dra die risiko van die begi
Page 17 and 18: 6.1 Verkose eerste-linie behandelin
Page 19 and 20: Virale lading teikens vir suksesvol
Page 21 and 22: Tabel 8 Tekens en simptome van alge
Page 23 and 24: Newe- ARV Aanvang & kliniese Risiko
Page 25 and 26: Newe- ARV Aanvang & kliniese Risiko
Page 27 and 28: Aangesien asimptomatiese verhoogde
Page 29 and 30: Tabel 12. Geneesmiddel vervanging a
Page 31 and 32: Dit is as gevolg hiervan dat klinic
Page 33: Nevirapien gebaseerde ART is die ve

MIV EN DIE ANTIRETROVIRALE MIDDELS - insightcpd.co.za

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?