de Moanne

libben, de dea, har begjinnen sei, mar der is, famke,
gjin begjinnensein oan, en gjin sint om te makken,
lit ús hjirre earst de klean útdwaan, hearre ûnder
de Coloradostream har orkestbak, de tsjuster
lûdzjende klanken as fjochtsjend it skreauwen fan
lytse dieren blau tsjin de rotsen, fiele de gersraaien
kiteljend de oere it krús by de finger, opstutsen
wiet yn de wyn, spannend it spul, it koar en it liet, ay,
as oait útsinnich yn de lege ‘hearst’, ferlitten oan
de dyk, in jûn yn Texas syn einleas readhûdige
flakten, de ploai yn de tiid, en liven inoarren
yn de laadbak by in skurve kiste ferskuorrend, stt…
Nea net stapst twa kear deselde leafde yn, doch my oer,
ferniel my dit liif, yn it begjin wie it ynbrekken,
de sangene romten foar it witten, it núnderjen en
it swijen tagelyk binnen al wat is en wat it
net sizze sil, it wetter, de stream en de blauwe dei
de Moanne numer 8 oktober 2004
Trotwaer