HET TWEEDE GEZICHT - Braak, Menno ter

engen, in beter welstand verkeert dan ooit, en zich
zelfs gaarne bereid verklaart om huldigend zich voor
den troon van den zeventigjarige to buigen.
N.B. Voor de humorloozen: het gecalligrapheerde
document, dat ik voor dit artikel heb gebruikt,
is een schandelijke vervalsching.
ONS SPEELGOED
Voor het eerst van mijn Leven heb ik, links (in de
verte) van den troon gezeten, de opening der Staten
Generaal in de Ridderzaal meegemaakt. Behalve dat
enkele communisten iets in het midden brachten, dat
niemand verstond, omdat zij aanstonds door gedienstige
dienders werden weggewerkt, was er geen enkele
wanklank verneembaar. Officieel is in deze bijeenkomst
de Troonrede de hoofdschotel, maar wij allen
weten beter. Het gaat in de eerste plaats om ons speelgoed.
Deze „Prinsjesdag" behoort tot die hoogst zeldzame
gelegenheden, dat de heer Slotemaker de Bruine,
met prof. Kazemier een van de laatste publieke mannen
met een zuiver geconcipieerden volbaard, zich
met een roode sjerp en een Witte broek in het openbaar
durven vertoonen; dat generaal Duymaer van
Twist, dat rotsblok van de prachtigste vooroordeelen,
met een snort pudding op het vierkante hoofd binnenschrijdt,
alsof er werkelijk iets ging gebeuren; dat verschillende
Kamerleden zich buitenshuis wagen in een
uniform, die het midden houdt tusschen een conducteurspak
en een suppoostenjas. Ons speelgoed wordt
met een zekere aandoenlijke naieveteit ten toon ge-
246