BODEMBREED INTERREG - Louis Bolk Institute

gepigmenteerde schimmels lijken resistent te zijn tegen de enzymen in het maag-darmkanaal.
Actinomyceten die zich in het maag-darmkanaal van regenwormen bevinden, produceren antibiotica,
die op hun beurt de groei van schimmels en van gram-positieve bacteriën remmen (Edwards and
Bohlen, 1996). Het gangstelsel van regenwormen levert een belangrijke schuilplaats voor nuttige
roofinsecten zoals loopkevers. Voor veel gewervelde dieren, zoals mollen, meeuwen en muizen
vormen regenwormen een belangrijk deel van de dagelijkse maaltijd.
6.3 Ecosysteemfuncties
Nutriëntenbeschikbaarheid Vooral strooiselbewoners en pendelaars leveren een belangrijke
bijdrage aan de afbraak van organisch materiaal en bevorderen de verdeling ervan in de bouwvoor.
Door uitwerpselen, slijmproductie en de dood van regenwormen komen nutriënten beschikbaar voor
de plant. L. terrestris kan ervoor zorgen dat de hoeveelheid beschikbaar fosfaat toeneemt, L. rubellus
kan ervoor zorgen dat deze afneemt. De uitwerpselen van regenwormen bevatten meer micro-
organismen en direct voor de plant opneembare nutriënten dan de bodem. Ze bevatten ook enzymen
zoals cellulase en chitinase die nodig zijn voor de afbraak van organisch stof. In de literatuur lopen
de schattingen over de hoeveelheid uitwerpselen per worm per jaar uiteen van 5 tot 100 ton per
hectare (Edwards en Bohlen, 1996).
Ziektewerendheid Regenwormen hebben een positief effect op bodemstructuur en
waterhuishouding en maken bodem en plant daardoor indirect minder vatbaar voor ziekten en
plagen. Uit fruitboomgaarden is bekend dat met name L. terrestris de kans op schurftinfecties kan
verkleinen door geïnfecteerde bladeren de grond in te trekken en op die manier het aantal
ascosporen bovengronds verkleint. Regenwormen kunnen echter ook fungeren als vectoren voor
plant-pathogenen zoals Pythium en Fusarium, maar daarover is nog weinig bekend.
Bodemstructuurvorming en erosiebestrijding Regenwormen kunnen de bodemstructuur
verbeteren door incorporatie van plantenresten in de bodem en omwoelen van de grond. De
porositeit neemt toe en er ontstaat een goede aggregaatstructuur en –stabiliteit. Daardoor kan het
gewas een goed wortelstelsel ontwikkelen, wat weer leidt tot meer nutriëntenopname en grotere
weerstand tegen ziekten. Ook de waterhuishouding van de bodem verbetert, zowel de infiltratie bij
overvloedige neerslag als de nalevering in tijden van droogte.
Regenwormen 77