Download PDF - Theater Instituut Nederland

2. DE DANSAGENDA
Om de geschetste toekomstperspectieven binnen bereik te brengen, hanteert de
danssector de komende tijd een agenda met thema’s die om verandering en verbetering
vragen. Waar mogelijk gaan die thema’s vergezeld van suggesties voor
concrete oplossingen. In andere gevallen worden mogelijke oplossingsrichtingen
geschetst die nog reflectie en uitwerking vragen, in gesprek met de danssector
zelf, podia, beleidsmakers en subsidiënten. De agenda dient als leidraad voor
verdere discussie en actie.
1. Van verkokering naar beweging in het bestel
ß De sector moet in gezamenlijkheid verantwoordelijkheid nemen voor de hele ‘aanbodketen’
waarbinnen de Nederlandse dans tot stand komt: van instroom van nieuwe choreografen
tot grootschalige producties van meerjarige gezelschappen, van innovatie
tot behoud van repertoire. Instellingen leggen voortaan in hun individuele,
en waar mogelijk ook gezamenlijke, plannen vast hoe die ketenverantwoordelijkheid
binnen hun organisatie gestalte krijgt. Door een meer gestructureerde
samenwerking creëren instellingen nieuwe verbindingen bij de inzet van hun
artistiek kapitaal van dansers, choreografen, repertoire, begeleiding, faciliteiten.
ß Een zekere schaalvergroting is wenselijk om marketing- en productionele kracht
te vergroten van met name kleinere dansproducenten. De sector ziet mogelijkheden
voor meer tijdelijke én structurele allianties tussen kleinere instellingen
onderling, en tussen kleine en grotere partijen.
ß Er is een grotere flexibiliteit en differentiatie nodig bij het spelen van voorstellingen.
Er moet ruimte zijn om bepaalde voorstellingen in een beperkter speelveld uit te
proberen, en wat zijn succes bewijst uit te laten vliegen.Voor choreografen en producenten
betekent dit dat vaker faseringen worden ingepland in de speelperiodes
en –locaties, met name bij experimentele of anderszins risicovolle voorstellingen.
Reizend dansaanbod moet meer bewust en compact worden aangeboden.
Niet alles van iedereen hoeft op reis. Bij theaters pleit de sector voor inspanningen
om meer ruimte open te laten voor voorstellingen die op een kortere termijn
geboekt worden. Aan subsidiezijde veronderstelt deze flexibiliteit een grotere differentiatie
in eisen ten aanzien van eigen inkomsten. Groepen en choreografen
waarvoor spelen in een kleinere setting (voorlopig) wenselijk is, moeten dat zich
ook financieel kunnen permitteren.
ß Aandacht voor erfgoed en verworvenheden is van even groot belang voor een vitaal
dansklimaat als innovatie. Vernieuwing bouwt voort op wat er al is, en nieuwe
DE DANSAGENDA
17