Download PDF - Theater Instituut Nederland

Maar niet iedereen is overtuigd van de artistieke mogelijkheden. Misschien is dat
een kip-en-ei-kwestie: omdat er weinig goede voorbeelden in Nederland te zien
zijn, wordt de theatrale potentie niet erkend, en dus ook niet gevoed. ‘Er is in Nederland
onvoldoende ruimte voor andere dansvormen dan de gevestigde’ meent
André Gingras bijvoorbeeld. ‘In Groot-Brittanië wordt bijvoorbeeld veel meer
geïnvesteerd in Indiase dans. Dat werpt zijn vruchten af.’ Maar sommige collega’s
hebben er een harder hoofd in: ‘Urban dance werkt niet in een theatervorm. Het
wordt er vaak toch ingestopt, om oneigenlijke redenen, en dan krijg je slechte
kunst. Straatdans hoeft echt niet het theater in’, stellen Klaus Jürgens en Andrea
Boll. ‘Die battles en videoclips zijn leuk, maar dat is hun vorm. We gaan niet
hysterisch jeugdig doen’. Krisztina de Châtel deelt hun mening: ‘Het inzetten van
andere dansvormen heeft niets met de ontwikkeling van de dans van doen. Dat
sommige gezelschappen hiphop gebruiken vind ik prima, maar dat is dan vaak om
het publiek tevreden te stellen. We kunnen niet allemaal een jeugdclub worden.’
De multi-discipline
Andere kunstvormen zijn voor werk van Nederlandse choreografen van minstens
even grote betekenis als inspiratiebronnen uit de dans zelf. ‘Ik vraag mezelf regelmatig
af of dans niet een te vanzelfsprekende keuze is. Of mijn fascinaties het beste
kunnen worden vormgegeven binnen deze discipline.’ (Levi) Voor verschillende
choreografen is multidisciplinair werken geen keuze, maar een gegeven. ‘Een
standaard dansvoorstelling is voor mij niet interessant. Ik wil dat er een kruisbestuiving
tussen disciplines en media plaatsvindt. En het publiek wil dat ook, het is
er klaar voor.’ (Gingras)
Muziek is vrijwel altijd een vanzelfsprekende tweede discipline, hoewel de rol daarvan
aanzienlijk kan verschillen per voorstelling. Waar de één een cd uit het rek
trekt, zoekt de ander samenwerking met componisten en muzikanten. Daarnaast
zijn visuele en ruimtelijke invloeden van grote betekenis. Beeldende kunst, architectuur,
vormgeving en ook film en mode zijn inspiratiebronnen voor danskunstenaars.
Tekst en theater lijken wat minder in trek, behalve in de sfeer van jongeren-
en jeugddans waar dans en theater vaak in elkaar overlopen: ‘We werken graag
samen met theatermakers en maken gebruik van theaterdramaturgen in onze
voorstellingen.’ (Draaijer en Saghar Yaghmai) Verrassend in de DOD-interviews
is de zeer bescheiden inspiratie uit nieuwe media en video. Dat nieuwe media
als trend gelden, lijkt voor choreografen eerder een belemmering te vormen dan
een uitnodiging. Ze zijn er bijna net zo terughoudend mee als met urban en nietwesterse
dansvormen. Het moet wel echt iets toevoegen, passen bij het concept
van de voorstelling, en echt nodig zijn, vinden ze. Wel verwachten verschillende
choreografen dat nieuwe media en technologie een veel grotere rol gaan spelen
GRENZE[N]LOZE INSPIRATIE
35