Download PDF - Theater Instituut Nederland

ß Gezelschappen maken structureel ruimte voor artistiek onderzoek. Bij de jaarlijkse invulling
daarvan is er ook gelegenheid voor een uitwisseling van choreografen en onderzoeksfaciliteiten
tussen verschillende gezelschappen, en met jonge choreografen.
ß Om de opnamecapaciteit te vergroten van instellingen die nieuwe professionele danskunstenaars
ondersteunen, en een praktijk van ‘dubbele beoordeling’ te doorbreken,
is de sector voorstander van het overhevelen van landelijke fondsgelden
voor beginnende choreografen naar productiehuizen, werkplaatsen én gezelschappen
die die functie willen en kunnen vervullen. Daarbij is het van belang
om een variëteit aan routes voor jonge choreografen open te houden, en goede
facilitering en begeleiding te waarborgen. Ook is er aanleiding om te onderzoeken
of de mogelijkheden voor individuele subsidies op dit moment onder- of
eenzijdig benut worden. Zo nodig moeten de mogelijkheden hiervoor onder een
bredere groep onder de aandacht worden gebracht, waarbij behalve subsidiënten
ook talentontwikkelaars op verschillende niveaus in de sector een rol spelen.
Voor choreografen met meer ervaring moet er voldoende ruimte blijven om onafhankelijk
te werken. Dat wil zeggen dat voor hen een breedte aan projectsubsidies
beschikbaar blijft, inclusief het instrument van meerjarige projectsubsidie.
ß Om de culturele diversiteit van de Nederlandse dans te bevorderen, zijn er investeringen
nodig in de doorontwikkeling van gevorderd talent met urban en niet-westerse
dansachtergrond tot professionele danskunstenaars. Met name maaktalent
vraagt stimulans en begeleiding. De sector is huiverig voor segregatie, en pleit
daarom voor zo veel mogelijk verbindingen tussen bestaande structuren en
nieuwkomers. Een structurele uitwisseling van artistieke visies en faciliteiten kan
voor meerdere partijen een stap vooruit betekenen. Daarbij is er bewustzijn van
de specifieke deskundigheid die talent- en artistieke ontwikkeling op dit gebied
vraagt. Choreografen en talentontwikkelaars die zich daarin bewezen hebben,
verdienen credits en ruimte, en bij samenwerkingsverbanden zijn gelijkwaardigheid
en continuïteit cruciaal. Circa 25 jaar multicultureel kunstbeleid laat bovendien
zien dat oormerken respectievelijk mainstreaming van budgetten ieder eigen
voordelen en bezwaren kent. De danssector moet realistisch nagaan van welke
financiële impuls in de huidige situatie het meeste effect te verwachten is. Om
culturele diversiteit vleugels te geven is het bovendien noodzakelijk dat de danssector
als geheel zich opent voor een grotere wereld. Daaraan kunnen ook uitwisseling
en residence-programma’s met kunstenaars van andere continenten bijdragen.
De stevige basis die er in het Nederlandse danslandschap via met name het
Internationaal Danstheater is voor internationale folkloristische dans – traditioneel
en eigentijds - biedt eveneens aanknopingspunten voor nieuwe strategieën.
DE DANSAGENDA
19