Johannes Marcus – Auteur van het Johannes ... - JesusKing.info

64
in ongeveer 130 AD, tussen deze apostel en Johannes de Oudste van Efeze, dachten mensen er
niet aan dat deze Johannes-de-Oudste-en-geen-Apostel de beminde leerling kon zijn, zelfs niet
nadat Ireneüs in 185 AD schreef dat het de beminde leerling zelf was die het evangelie in Efeze
publiceerde. Dus, van toen af, was men geneigd Papias’ onderscheid te trotseren en de apostel en de
Oudste Johannes te identificeren. Zie fig. 6 hieronder voor een illustratie.
Fig. 6. “beminde leerling”: van de apostel Johannes via Johannes de Oudste naar Johannes Marcus
De reden van Johannes de Oudste om niet te willen worden geïdentificeerd met als de auteur, ook
nadat hij openlijk een Christen was geworden, kan zijn geweest dat hij dan ook zou kunnen worden
geïdentificeerd als de ‘hypēretēs’ die Jezus in het gezicht sloeg ten overstaan van Annas, aangezien
het in zijn evangelie geschreven stond (Joh 18,22). Niet alleen was deze eerste klap de oorzaak van
het verdere slaan door de lagere ‘hypēretai’ 232 , maar na deze identificatie als een verrader, zouden
mensen ook kunnen beginnen te vermoeden dat hij Jezus ook ter dood had veroordeeld, aangezien
in de rechtszaak waarin hij aanwezig was als de secretaris “allen oordeelden dat Hij de doodstraf
verdiend had” (Mr 14,64) en “de inwoners van Jeruzalem en hun leiders … door hun vonnis hebben
zij de uitspraken van de profeten in vervulling doen gaan. … eisten ze van Pilatus zijn
terechtstelling … namen ze Hem van het kruis en legden Hem in een graf” Hand 13,27-29).
De ‘truc’ van de toevoeging van een hoofdstuk van een (schijnbaar) andere auteur werkte / had
gewerkt in het Evangelie volgens Marcus, dus paste hij die waarschijnlijk ook toe aan het eind van
zijn leven aan het eind van het Vierde Evangelie. Een Armeens handschrift schrijft het toegevoegde
hoofdstuk Marcus 16 toe aan Aristion, 233 die alleen bekend is als een presbyter in de directe
samenhang met Johannes de Oudste, als beide zijnde gehoord door Papias in Hierapolis in Klein
Azië, niet ver van Efeze (Papias, in Eus. 3,39,4.7.14). De “wij” in het ‘toegevoegde’ hoofdstuk Joh
21 (Joh 21,24) waren waarschijnlijk Johannes Marcus en Aristion (of een andere presbyter), en de
“ik” van Joh 21,25 was de beminde leerling (Johannes Marcus) zelf, zoals Ireneüs zegt. Dit vers Joh
21,25, dat het eind is van het hele evangelie, en misschien zelfs nog later dan Jo 21,1-24 werd
toegevoegd, lijkt ook sterk op het eind van de hoofdstukken 1-20 (Joh 29,30-31), want beide zeggen
dat Jezus vele andere dingen deed die niet in dit evangelie werden opgeschreven. En in het
Evangelie volgens Johannes voegt hij, of verwijst hij naar, elke gebeurtenis die was weergegeven in
zijn eerdere Evangelie volgens Marcus, maar die Lucas had overgeslagen. 234 Het lijkt erop dat
Johannes Marcus iemand was die van volledige informatie hield, behalve over zijn eigen identiteit.
Op enig moment verdedigde een zekere presbyter het Evangelie volgens Marcus in
Efeze/Hierapolis, want Papias zegt: ‘Dit zei de presbyter ook: Marcus, die de vertolker van Petrus
was geworden, schreef alles nauwkeurig op, hoewel niet in volgorde, wat hij zich herinnerde van de
wordt gesuggereerd dat het nodig was dat het evangelie van de leerling Johannes, nagekeken werd door de apostel
Andreas en de bisschoppen en overige leerlingen onder wie hij zich bevond.
232 Mr 14,65 Mt 26,67-68, zie par. 5.2 hierboven
233 Catholic Encyclopedia over St. Papias, http://www.newadvent.org/cathen/11457c.htm
234 Catholic Encyclopedia over St. Papias, http://www.newadvent.org/cathen/11457c.htm