Johannes Marcus – Auteur van het Johannes ... - JesusKing.info

7
nacht dat de engel Simon Petrus had helpen ontsnappen uit de gevangenis, maar zijn
bewakers nog niets hadden gemerkt, ging Simon Petrus, toen hij zich van dit bewust was,
naar het huis van Johannes Marcus, waar velen gezamenlijk in gebed waren voor hem:
“10 Zij passeerden de eerste en de tweede wacht en kwamen aan de ijzeren poort die toegang
gaf tot de stad; deze ging vanzelf voor hen open. Zij traden naar buiten, liepen een straat ver
en eensklaps was de engel verdwenen.
11 Toen kwam Petrus tot zichzelf en zei: ‘Nu weet ik zeker, dat de Heer zijn engel heeft
gezonden en mij heeft ontrukt aan de macht van Herodes en alles wat het volk der Joden
verwachtte.’
12 Toen hem dit duidelijk was geworden, begaf hij zich naar het huis van Maria, de moeder
van Johannes, ook Marcus genoemd, waar velen in gebed verenigd waren.” Hand 12,10-12
Simon Petrus begreep dat hij op dit moment nog steeds naar zijn eigen verblijfplaats kon
gaan, omdat hij nog niet werd gezocht door Herodes’ soldaten. Als hij zichzelf aan de
mensen in dit huis wilde laten zien als een vrij man, moest hij dat nu doen, want zodra zijn
ontsnapping zou worden ontdekt, zou hij hier direct gezocht gaan worden. Dat het meisje
aan de deur zijn stem direct herkent, toont ook aan dat hij hier een bekende persoon was.
Petrus laat zijn ontsnapping ook rapporteren aan “Jakobus en de broeders” (Hand 12,17), die
blijkbaar niet in dit huis waren, waarschijnlijk omdat zij, zoals gebruikelijk, in de tempel en
thuis waren (vergelijk Hand 21,18). 9 Hierna vertrekt Petrus naar een andere plaats. Pas de
volgende morgen vroeg ontdekken Herodes’ soldaten zijn ontsnapping (Hand 12.1-12.18).
Spoedig nadat Simon Petrus vertrokken was uit Jeruzalem naar andere, niet vastgelegde
plaatsen – men veronderstelt dat één ervan Antiochië in Syrië is vanwege het traditionele
liturgische feest van St. Petrus Stoel in Antochië op 22 februari –, ging Johannes Marcus
naar Antiochië en vandaar naar Perge. Maar vanuit Perge keert hij plotseling terug naar
Jeruzalem (Hand 12,25 13,5.13). De verklaring hiervan kan zijn dat hij Simon Petrus
volgde, zijn gast en huisgenoot van het Cenakel, naar waar die heen was gevlucht,
Antiochië en Perge, en dat het daar duidelijk werd dat Simon Petrus voorlopig niet naar
Jeruzalem terug zou keren maar door zou reizen. 10 Om die reden kan Johannes Marcus
terug naar huis gestuurd zijn, naar het Cenakel in Jeruzalem, door de undercover Simon
Petrus (mogelijk “Simeon die Niger genoemd werd” in Antiochië (Hand 13,1)) en
misschien aangespoord door Simon Petrus en/of andere apostelen en Jeruzalemse
leerlingen, mondeling of per brief, om voor de hele wereld in het Koine Grieks, in het
Evangelie volgens Marcus, de nog steeds levendige herinneringen van hemzelf en die van
de overige bewoners van het Cenakel aan Simon Petrus’ verhalen en onderrichtingen over
Jezus op schrift te stellen. De traditie, bij monde van Ireneus, Papias en Clemens, zegt dat
Marcus “een volger van Petrus” was en dat “hij Petrus vergezelde” en dat hij Petrus’
onderrichtingen in het Evangelie volgens Marcus op schreef “na hun vertrek (van Petrus
en Paulus)” – d.w.z. nadat Petrus en Paulus waren vertrokken van “onder de Hebreeën” –,
en dat Petrus toen nog steeds leefde. 11 Eusebius zegt dat Marcus zijn eigen evangelie
9
Dit was Jakobus de Rechtvaardige, “de broeder van de Heer” (Gal 1,19). De stelling dat zij in de tempel waren is
uitgewerkt in mijn artikel “Jakobus en de broeders”, www.JesusKing.info.
10
Deze reis werd later onderbroken door een onvoorziene korte terugkeer naar Jeruzalem voor het Apostel Concilie in
ca. 49 AD.
11
“Matthew published his Gospel among the Hebrews in their own language, while Peter and Paul were preaching and
founding the church in Rome. After their departure [van ‘among the Hebrews’], Mark, the disciple and interpreter of
Peter, did also hand down to us in writing what had been preached by Peter” (Irenaeus: 3.1.1. cited by Eusebius: 5,8,2-
3). “And the presbyter said this. Mark having become the interpreter of Peter, wrote down accurately whatsoever he
remembered. It was not, however, in exact order that he related the sayings or deeds of Christ. For he neither heard the
Lord nor accompanied Him. But afterwards, as I said, he accompanied Peter, who accommodated his instructions to the
necessities, but with no intention of giving a regular narrative of the Lord's sayings. Wherefore Mark made no mistake
in thus writing some things as he remembered them. For of one thing he took especial care, not to omit anything he had
heard, and not to put anything fictitious into the statements” (Papias, bishop of Hierapolis in Asia Minor in 1st half of
2nd century, cited by Eusebius: 3,39,15). “6. … during the reign of Claudius, the all-good and gracious Providence …
led Peter … to Rome … . He … carried the costly merchandise of the light of the understanding from the East to those