Los Muertitos / Onze Lieve Doden - Arne Sierens

“ONS NIETS.”
RAMON 't Waren de grote mannen die ze moesten hebben.
SERAFIN Het was misschien 10 dagen later,
en Bernabé Labastida is gekomen. Hij had 60 man.
Bernabé en ook zijn broer Antonio, waren door 't toedoen
van degenen van de haciendas, veroordeeld geweest tot prison,
vooral Augustin Talpan had daar achter gezeten.
Tuurlijk ze moesten hem hebben.
Ik moet eerlijk zijn. Ge moogt het gerust weten.
Ik niet alleen. Alleman van 't dorp,
we stonden in onze handen te wrijven,
Talpan, daar waren geen woorden voor. SCHURFT.
Bernabé en Antonio recht naar het huis van Talpan.
Ge kunt natuurlijk denken,
die zat daar niet braaf te wachten. De vogel was gaan vliegen.
Ala, ze vonden Augustin niet, ze vonden zijn broer Palemon.
Palemon was niet gevlucht. Die moet gedacht hebben:
Het is mijn broer die ze moeten hebben.
Ik zit er voor niets tussen. Ik blijf schoon hier.
Ze hadden ene. ZAS, ze schoten hem gewoon af.
't Was dat, dat 't bij mij deed.
Esperanza deed mij beloven dat wat er ook mocht gebeuren,
dat 'k er mij buiten ging houden.
'k Vond het geen doen met Palemon,
zomaar een mens neerschieten.
't Jaar 12, 't jaar 13, 'k hield mijn woord gestand.
Ik trok er mij niets van aan.
Eerst, ene Moreno werd 't hoofd van 't dorp.
Dan kwam Mendez met zijn mannen.
Moreno, zat, ZAS. Mendez een kogel in zijn hoofd.
Dan op zijn beurt, ZAS, Moreno.
Dan Teofilo werd kolonel.
ZAS door Rafael Solis, een nijdas eerste klas.
Het hield niet op.
Die had gelijk. ZAS.
52
Los Muertitos