Los Muertitos / Onze Lieve Doden - Arne Sierens

't ging zo gemakkelijk, we hadden 3 detachementen carranzistas
aangevallen. BIOE BIOE, 't was mals vlees.
We jaagden hen op, een hele eind.
We hadden gewonnen. De kolonel zei dat 't een belangrijke dag
was geweest voor de revolutie. Wij, fier lijk hanen,
kwamen in 't kamp. Wat raadt ge?
De mannen van Marino en van Teodoro, 't was een ramp geweest.
Ze hadden een pandoering gehad. Er kwam 't bevel:
“TERUGTREKKEN. WE HEBBEN VERLOREN.”
“ MAAR ALLEZ, KOLONEL, HOE ZIT DAT NU?
WE HEBBEN TOCH GEWONNEN?”
En hij zei: “WIJ HEBBEN GEWONNEN,
MAAR 'T ZIT ZO DAT WE OVER HEEL DE LIJN
VERLOREN HEBBEN.”
ANGEL We vielen van 't één in 't ander.
DE PLAGEN VAN MEXICO
SERAFIN Esperanza beviel van Maria.
Het meeste moest ik in de heuvels zitten. Met de oorlogswet.
De soldaten mochten op iedereen schieten die ze zagen. ZAS.
Nachts kwam ik Esperanza wat bonen brengen gaat het?
't Gaat. En zij tegen mij en met u ? Het gaat. Het gaat altijd.
Hebt ge geen sandalen, ge loopt op uw blote voeten.
Op de rotsen, tot ze open liggen.
Zit 't op 't bot en ge moet lopen? 't Gaat. 't Gaat altijd.
'k Was nog geen schaduw van mezelf meer.
Nu zal ik u vertellen, dat als ge denkt, 't is 't zwartste van de hel,
weet dan dat er bij de schepping een plaats is gemaakt,
speciaal voor 't volk van Mexico, nog veel, veel dieper dan de hel.
Pépé, ik, Redondo, Ricanor, Luis, we zaten verborgen in de grot,
drie dagen niets gegeten, en de oude Martinez kwam naar boven
gesukkeld: 'T IS WREED. 'T IS WREED.
We sloegen hem bijna omdat 't er niet uitkwam
59
Los Muertitos