Los Muertitos / Onze Lieve Doden - Arne Sierens

ANGEL 'k Moest haar lokken.
RAMON En zij lokte u. Caramba, haar ogen, dat was vuur.
ANGEL Zij kwam naar mij, haar armen lijk slangen.
SERAFIN “HAND OP UW HEUP, COMPAGNERO.”
ANGEL “GE MOET KOMEN, ANGEL.”
We kwamen bij mekaar, heel dicht bij mekaar.
DAT ER JUIST EEN HAARKE TUSSEN KAN.
RAMON En dan draaien, draaien rond mekaar. Schoon, schoon.
De jota dansen is heel geestig.
ANGEL We kropen in ons bed, mijn hoofd draaide.
RAMON Het bal, 't zakte ineen.
Anders, dat ging gemakkelijk door tot de zessen,
maar eigenaardig, zij gingen weg en een uur erna, 't was finito,
van dat alle compagneros zo zat waren geworden,
van te rap door te drinken.
Patricio viel om, we hoorden hem brullen dat 't een schande was,
voor hem mochten er zo geen vrouwen op de wereld rondlopen.
'k Blijf erbij, al dat drinken, 130 liter pulque,
dat was Jesusita haar schuld, met haar in de nabijheid,
ze dronken 3 keer meer,
lijk dat er een vulkaan moest worden geblust.
SERAFIN Uw Jesusita, Angel, en 'k mag dat zeggen,
iedereen kon dat zien en zo werd het verstaan,
ze had 't voor u en voor u alleen.
Maar hard dat ze was, voor de rest was ze steenhard,
al de andere venten waren lucht, ze keek er lijk dwars door,
glazen ruitjes waren ze.
Caramba, lijk dat ze deed en door de kamer kwam,
68
Los Muertitos