15 - Loetje

Overigens is Jaap ooit heel hoog in biljarten geweest. Heeft
zelfs nog les gehad op Papendal. En kreeg een ontheffing van de
bond om – als kind nog - met de senioren mee te mogen spelen
om het kampioenschap. Bij hoge uitzondering. En vanwege zijn
geweldige talent. En of het zo voorbeschikt was, Loetje kwam
tegen zijn eigen zoon Jaap uit in de finale. Op weg daarheen,
in de auto, bewerkte Loetje zijn zoon zodanig dat hij er van
overtuigd was, dat deze hem wel zou laten winnen – en na elke
mislukte stoot (Libre was het) een paar mooie ballen voor zijn
vader zou achterlaten. Maar nee. Jaap maakte het in negen
beurten af. En werd kampioen. Het verhaal luidt dat Loetje na
afloop tegen zijn zoon heeft gezegd, “Nou ga je ook maar
lopend naar huis ook”.
De veranderingen
Toen Jaap en Peter het café overnamen in 1995 veranderde er
aanvankelijk niets. Dit tot de geruststelling van de clientèle, die
hun hart vasthield. Nee dat deden die jongens slim, dat moeten
we toegeven. Heel geleidelijk, zodat het niet opviel. Eerst werd
de keuken verbouwd, dat ontrok zich aan onze blikken en laten
we eerlijk zijn: het was nodig ook, daar waren wij het wel over
eens. Toen werden de toiletten aangepakt. Het Amstelhotel is
er nu niks bij. Van ons hoefde dat niet zo, maar oké. Inmiddels
19
waren de biljarts geruisloos verdwenen, niet allemaal tegelijk,
nee heel slinks, één voor één, om plaats te maken voor
bistroachtige tafeltjes en stoeltjes. Dat deed wel eens wat
wenkbrauwen fronsen. En zo ging dat steeds verder, perfect
getimed, langzaam aan, stiekem, gluiperig. Stukje bij beetje en
op achterbakse wijze werd de bar verbouwd, inclusief de
kunstig geknutselde bovenrand, waar de onbetaalde bonnetjes
tussen de nooit aangebroken flessen Bols likeuren, die we nog
nooit iemand hebben zien drinken, maar die elk café in
Nederland standaard in voorraad heeft - wachtten op de finale
afrekening. (Dat moeten goeie vertegenwoordigers geweest
zijn, destijds bij Bols). Er kwam een aanstellerige kast om de
witte wijn koel te houden. Wijn? In een café? Hallo: café is
Frans hoor – en dat betekent: bier! (Althans in Nederland). Er
werd geschilderd. De lambrisering werd vervangen door precies
dezelfde lambrisering, maar dan akelig nieuw. Waarbij ook het
portret van Loetje (rechts achterin) van de wand verdween, de
voorkant van een speciale feest Telegraaf door de toenmalige
vaste (reclame)jongens aangeboden bij het tienjarige bestaan,
met een prachtige tekst van Gejus van Diggelen. Die moet dus
als de sodemieterij terug! De destijds clandestien aangebouwde
serre zat elke middag propvol. Ook het op initiatief van Rob
Tania eveneens clandestien geplaatste straatnamenbordje van