15 - Loetje

Niet als voetballer, als persoon!
Ondanks dat ik niet aanwezig ben op 3 februari 2007 wil ik
toch het management en het personeel feliciteren met het
30-jarig bestaan.
Ik geef ook mijn complimenten naar de eigenaar en het
personeel dat ik me ‘welcome’ en gewaardeerd voel.
Niet als de voetballer maar als persoon.
Love you all.
Big Kisses,
Wim Suurbier
72
In de serre
Laat die mevrouw in haar bruine doorgestikte jas dat kleine
hondje nog trouw iedere morgen uit?
En loopt die vrouw met wier man ik op het vorige feest danste,
nog steeds steil voortstappend langs?
Of kijkt ze nu wèl de verlichte serre in en groet ze ook?
En wie zette eigenlijk af en toe haar koffiemok op de auto in de
haast? Hoeveel kinderen laadt de buurman hiernaast nu op de
fiets of in de bak? Zijn vrouw leek me een lerares. Maar daarin
vergis je je licht.
En Paula, god ja Paula! Ik heb me altijd afgevraagd waar ze al
die snuisterijen opbergt. Zij is iemand voor een kaptafel met
driedelige spiegel en veel laatjes en extra's als goudgebiesd en
donkerrood velours en levensecht marmer. Ze zag er onveranderd
tijdloos uit. Doe je dat zo?
En die gruwelijke Heugafelt tegels. Het vleesgeworden begrip
onbestemd. Dat vleesgeworden kan natuurlijk niet. Ze waren
net zo synthetisch als de palmen in de hoek,.
die periodiek werden gereinigd. Daar kwam een meneer voor.
Meer een “jongen”, denk ik. Maar dat komt omdat ik ettelijke
leeftijdsgrenzen ben gepasseerd.
Enfin.