15 - Loetje

Humor
Ik had net mijn eerste fotostudio geopend, komt Edwin van
der Meer binnen. Met in zijn hand een briefje, waarop alleen
CAFE LOETJE stond. Daar moest ik heen. Want het was Het
Reclame Café.
Later hoorde ik dat outsiders het ook wel het rariteitenkabinet
noemde. Waar ik ze niet helemaal ongelijk in kon geven, gezien
het wel heel kleurrijk volkje was daarbinnen. Buurtbewoners,
biljarters, bouwvakkers en hier en daar een verdwaalde
muzikant, schrijver of ander soort van levenskunstenaar.
En inderdaad de meeste deden iets in de reclame.
Toen ik de eerste keer de voordeur nauwelijks open had, hoorde
ik iets dat leek op een V 12 motor die ongeveer 7000 toeren
draaide. Eenmaal binnen zag ik meteen rechts van mij het
grote broertje van Anton Geesink. Holy Moses, dat geluid was
zijn stem. Dit is duidelijk de baas. Loetje hemzelf. Toch even
schrikken. Volgens mij ben ik meteen rechts het hoekje
ingedoken. Proberen niet op te vallen. Maar helaas... Hij had mij
al gezien. Of ik bier wilde zuipen. Ja en een biefstukje graag..
Allemaal nieuwe gezichten aan de bar die mij aanstaarden,
wetende dat sowieso elke nieuwkomer zou worden geslacht
door Loetje.
39
En ja hoor, kort nadat hij de bestelling had doorgebruld naar
de keuken, werd er een enorme plas jus op de bar gesmeten
met daarin een homp vlees. Eronder gelukkig een bord. Ik had
mijn mes nog niet te pakken en kreeg te horen dat ik die berg
vlees maar zo snel mogelijk door mijn strot moest stampen en
dan zo snel mogelijk pleite. Anderen werden uitgemaakt voor
rotte vis en moesten terug naar hun blauwe hok. Humor à la
Loetje. Daar hield ik wel van, dus we konden al snel met elkaar
fietsen. Gehuild van het lachen heb ik met hem. Voor mij is hij
van goud, die ossenhaas trouwens ook!
Dus wat mij betreft ,mag de nieuwe generatie naar Ouderkerk.
En wij de oude garde, huren een shoveltje en rossen dat
aquarium van de zijkant, biljartje erin, veel roken en Loetje
achter de bar. Feest! Kunnen we weer lallen en brallen.
Nandor