15 - Loetje

tegen mijn eigen zwakte – een ontstellend gebrek aan discipline
als het ging om het tijdig verlaten van het etablissement.
Helaas, het was niet vol te houden. Ik ging tenslotte ook voor
de bijl. Ik moest mee. Al was het maar omdat iemand als die
Kraft van Ermel weer eens een collega zocht die wél cash op
zak had en dus wel een paar biertjes voor hem wilde financieren
(wat trouwens ook een belangrijke nevenfunctie van een
accountman zoals ik was). Zeg daar maar eens nee tegen. En
zo begint het dan toch. Op weg naar een nieuwe verslaving. Al
probeerde ik wel het middagbezoek te beperken om dat dan
maar aan het eind van de werkdag te compenseren.
Ook die reclame-lunchtijd is al weer jaren voorbij. Al blijft het
een markante episode uit de opbouwperiode van wat je nu wel
de holding Loetje Inc. mag noemen. Er wordt vaak gezegd dat
er in zo’n typisch familiebedrijf nooit een goede opvolger van
de succesvolle oprichter kan zijn. Dat je altijd één generatie
moet overslaan. Bij Café Loetje blijkt weer eens dat dit
misschien wel vaak, maar toch echt niet altijd opgaat.
Met zoon Jaap Klinkhamer en Peter Verbraken als de nieuwe
uitbaters in 1996, zo’n tien jaargeleden dus, begon weer een
volgende episode.
49
De biefstukkenomzet ver-x-tig-voudigde. (Nieuw dagrecord
op 29 september 2006: 332 biefstukken, alleen de biefstukken
dus). Even een tafeltje reserveren kon niet (of je moest
liegen dat je best wel met zijn zessen zou komen). Met een
onweerstaanbare, maar nimmer uitgesproken drang naar meer
en meer (succes) slopen heel heimelijk maar wel stelselmatig
de – commercieel onmisbaar geachte – veranderingen erin.
Veranderingen, aanpassingen, verbeteringen, vernieuwingen?
Zeg het maar.
Kan iemand mij vertellen waarom er zo’n scherp contrast
moest worden gecreëerd tussen het eenvoudige maar gezellig
gebleven interieur en die megalomane nieuwe toiletten?
Wat was er eigenlijk mis met dat mooie donkerbruine, sfeer-
bepalende plafond?
Dat beetje kalk dat misschien eens op je bordje zou kunnen
vallen? So what! En wat was er mis met die punaise-geprikte
postertjes op dat kleine wandje, meteen links om de hoek van
de deur? Dat pietepeuterige wandje dat nu een nieuwe
functie heeft als aanvullende kapstokruimte voor hangjassen.
Alsof dat helpt.
(Hoe moeten we dan nú aan die onmisbare informatie op die
postertjes komen?)