15 - Loetje

Lechajin!
Waar kun je nou nog leuk vertoeven
als je al wat ouder bent?
Ik bedoel echt méér dan dertig,
met je vlam of eigen vent?
Nou, wij hebben wel ons plekkie,
al jaren komen wij graag hier.
Je zou haast zeggen, ons eigen stekkie.
Het is nooit saai, juist altijd vertier.
De jongens en meisjes met dampende borden.
En velen die wachten, soms wel in horden.
Wij heffen het glas en Lechajim voor nou,
met veel goede wensen en zeker tot gauw.
Jacob en Loes te Pas van Collem.
82
“Herbert Spezial”
In December 1996 verhuisden mijn vrouw en ik van een klein
stadje in Noordduitsland naar het Duivelseiland in Amsterdam
Oud-Zuid. Op een regenachtige middag in April van het
daaropvolgende jaar fietste ik door de Pieter Baststraat
richting Ruysdaelstraat.
Op de hoek bij tabakwinkel ‘Korth’ schepte ik bijna een grote
kerel die de straat wilde oversteken. Tot mijn grote verbazing
bleek de man geen onbekende. Herbert, zo heette hij, woonde
in hetzefde stadje in Duitsland waar ik ook zo’n 20 jaar gewoond
had. Hij werkte daar als verkoper voor een groot textielbedrijf
maar was bovendien ook zanger en gitarist van een amusementsorkest
met de swingende naam ‘Die Blauen Jungs’.
Omdat hij soms vragen over muziekinstrumenten of technische
dingen had kwam hij wel eens langs in mijn opnamestudio
voor een babbeltje. Herbert had zijn hele muziekantenleven
op bierfeesten en trouwpartijen doorgebracht, had een mooi
huis en een Porsche bij elkaar geschnabbelt, was getrouwd en
zijn zoontje bleek bij mijn dochter Esther in de klas te zitten.
Van mijn verhuizing naar Amsterdam had hij wel gehoord en
gelezen, maar was evenwel verbaasd om door mij bijna van
zijn sokken te zijn gereden.
Hij nodigde mij uit voor een drankje in zijn stamkroeg, die gek
genoeg het cafe tegenover op de hoek bleek te zijn. Ik was er