15 - Loetje

“Hé hondenkop!”
Wanneer je als collega restaurateur uit Amsterdam Zuid
begroet wordt met; “hé hondenkop” als je zijn etablissement
met een bezoekje vereerd kunnen er twee dingen gebeuren.
A
Je kijkt de spreker verbouwereerd aan en draait je om. Zegt
daarop helemaal niets. Je doet de jas weer dicht en verlaat het
etablissement met opgeheven hoofd. Je neemt je voor om nooit
meer zijn pand te betreden en de man die je met “hondenkop”
begroette voortaan ijzig te negeren. Je belt meteen je vrienden
waarmee je in het betreffende etablissement hebt afgesproken
om hen van je ferme besluit op de hoogte te brengen.
Vervolgens stel je krachtig voor om het trefpunt te verhuizen
naar die leuke en beleefde meiden van de “Brasserie van
Bearle”.
Aldaar aangekomen kijk je, voor alle zekerheid in de spiegel of
er toch een kern van waarheid in die onwelvoeglijke begroeting
schuilt. Tja!? En dan om helemaal eerlijk te zijn: er zijn
hondenrassen! Tja ehh!? Je mag per slot van rekening twijfels
hebben en je staat helemaal alleen voor de spiegel. Maar het
is wel je gezicht! Op dat moment besef je dat je voortaan met
die vertwijfeling door het leven moet.
59
Of beter B wanneer er sprake is van ene ”Loetje”.
Je kijkt de spreker alias gastheer aan. Stelt in een “split second”
vast dat je zo al een heel asiel zwerfhonden van onbekend ras
in het gezicht van de man verenigd ziet. Je probeert een
onbeheerste lachbui te onderdrukken en zegt zo droog
mogelijk: “heb JIJ wel eens in de spiegel gekeken”? Hij kijkt je
dan met respect en met een grote grijns aan. Per slot van
rekening herkennen twee hondenkoppen elkaar en gaan
vervolgens als vrienden en collega’s door het leven!
Frequent bezoeker van mede hondenkop Loetje,
Sebo Woldringh van Sama Sebo