Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Het filiaal<br />
Op een zonnige dag, zo begin 1984, betrad ik het pand in de<br />
Johannes Vermeerstraat nr. 20 om als nieuwbakken algemeen<br />
directeur van het toenmalige reclamebureau DORLAND<br />
kennis te maken met de medewerk(st)ers. De officemanager,<br />
een aardige dame, waarvan ik op dit moment de naam<br />
vergeten ben, vergezeld van een grote bouvier, leidde mij het<br />
bureau rond en stelde iedereen aan mij voor. Tot zover geen<br />
problemen. Toen ik tegen half één ‘s middags door de creatief<br />
directeur Willem Snellenberg werd uitgenodigd voor een lichte<br />
lunch, wilde ik op een plezierige manier afscheid nemen van<br />
mijn toekomstige collega’s. Maar Willem wuifde deze geste<br />
weg met de woorden; “Je ziet ze wel in ons filiaal”.<br />
Tegen 13.00 uur kwam ik vergezeld van drie collegadirectieleden<br />
in een zeer lawaaiig, rokerig eetcafé op de hoek<br />
van de Johannes Vermeerstraat genaamd “LOETJE”, vol met<br />
o.a. reclamefiguren die ik min of meer kende uit mijn jarenlange<br />
werkzaamheden bij diverse bureaus. En…. bijna het<br />
voltallige personeelsbestand van DORLAND. Snellenberg vond<br />
het van groot belang dat ik kennis maakt met de eigenaar. Na<br />
zijn introductie gaf <strong>Loetje</strong> mij een hand, die dagen erna nog<br />
kneuzingen vertoonde en sprak de bijna profetische woorden:<br />
“Nog een hangjas er bij, ik heb medelijden met je”.<br />
60<br />
Dorland maakte deel uit van de Saatchi & Saatchi keten. Om te<br />
voorkomen dat het bureau in 1987 werd ingelijfd door het<br />
reclamebureau BATES, ook een onderdeel van de Saatchi’s,<br />
ontspon zich een bitter juridisch gevecht, dat door ondergetekende<br />
werd gewonnen, zij het met een grote erfenis aan<br />
schulden.<br />
Al die jaren was Café <strong>Loetje</strong> een rust- en ontspanningshaven,<br />
waar ik met goede collega’s de sores van me af kon praten.<br />
Henk de Cleen vroeg me of ik al een naam had voor mijn nieuwe<br />
bureau. Hij vroeg aan Peter een paar bierviltjes en tekende me<br />
uit dat Dorland nu een OASE werd voor mij. Twee weken later<br />
werd de naam OASIS in het handelsregister ingeschreven.<br />
Ik heb in al die jaren Jaap “groter zien groeien”, Pien zien<br />
komen, Riekie iets ouder zien worden en Peter kaal. <strong>Loetje</strong><br />
bleek onder het tumultueuze en grote lijf een hart van goud te<br />
hebben. Onze gezamenlijke voorkeur voor praktisch dezelfde<br />
thriller auteurs en Spanje zorgde voor menig inspirerend<br />
gesprek. Ook mijn vrouw Trees had de warme belangstelling<br />
van <strong>Loetje</strong>, al leverden de innige omhelzingen haar geregeld<br />
blauwe plekken en ademnood op. Pieter Wilschut werd een<br />
aantal jaren mijn creatieve steun en toeverlaat, als vaste van
Change language