De eenvoud van Gandhi en Jezus Jonas - Jonas Slaats

De eenvoud van Gandhi en Jezus
ningen of geldsommen te krijgen, zijn dan ook
compleet ongandhiaans en in die gevallen kunnen we
maar beter Gandhi's raad opvolgen door heel eenvoudig
niet aan dergelijke acties toe te geven, hoe schrijnend de
problematiek soms ook mag zijn.
Het is natuurlijk wel heel wat anders als bepaalde
burgers vasten om hun eigen regering aan te klagen
wanneer die niet de moeite neemt om bepaalde gevallen
van asielaanvragen tijdig en correct te beantwoorden of
wanneer politici vasten om de rechten van bepaalde
minoriteiten, waartoe zij zelf niet behoren, te vrijwaren.
Vasten voor rechtvaardigheid verschilt nu eenmaal van
vasten voor eigenbelang. En als dat soms een dunne lijn
lijkt, dan kunnen we steeds terugvallen op dat ene
steeds terugkerende aspect van de spiritualiteit van het
vasten: rigoureuze zelfreflectie en liefdevolle Godfocus.
Het zal bovenal zelfreflectie zijn die er steeds voor moet
zorgen dat een vasten niet onrechtvaardig wordt
gehanteerd. Door constante zelfreflectie moet men
nagaan of men nog steeds de juiste intentie heeft, of
men niet afwijkt naar meer egoïstische doelstellingen en
of men het nog steeds uit liefde doet. De Godfocus zal
ervoor zorgen dat men tijdens het vasten steeds
opnieuw grotere verbondenheid op het oog heeft en dat
de vasten blijvend gericht is op uitzuivering – zowel van
het geweten van de ander als van de eigen ziel.
Deze wakende rol van zelfreflectie en Godfocus is
natuurlijk niet enkel op vasten toepasselijk. Het geldt
evenzeer voor heel wat andere menselijke gebruiken.
Zelfs een kus, zo weten we uit Judas' historische
voorbeeld, kan een daad van geweld worden als de
Godgerichtheid verdwijnt en de egogerichtheid de
131